Türkiye’de günümüzde bazı sendikalar ve üst örgütleri, düşmandan para alıyor. Düşmanın kim olduğunu artık çok açık biçimde herkes görüyor.

14 Temmuz 2016 günü saat 23.00´da Fransa´nın Nice kentinde bir terörist halkın üzerine bir kamyonu sürerek insanları katletti.

Günümüzün güncel görevi, vatan mücadelesiyle işçi sınıfının haklarını koruma ve geliştirme mücadelesini bütünleştirmektir. Hayat bu bütünleşmeyi zorlamaktadır. Siyasi çalışma bu süreci kolaylaştırmak ve hızlandırmalıdır. Vatanımız, emperyalizmin ve onun ülkemizde önde gelen araçları olan bölücülüğün ve gericiliğin tehdidi altındadır.

1990´lı yılların başlarından itibaren Amerikan emperyalistlerinin Türkiye işçi sınıfına yönelik çalışmalan gerilerken, Avrupa Birliği emperyalistlerinin çalışmalan yoğunlaştı. Günümüzde sendikalarımıza yönelik en ciddi tehdit, AB´den gelmektedir.

1980 sonrası işçi sorunlarını dört döneme ayırmıştık. 12 Eylülden 1985e kadarki dönem, ücretlerin bastırıldığı yıllar.

Krizin sekizinci yılını tamamlamak üzereyiz. Kapitalizmin “1930 Büyük Buhranı’ndan” bu yana en uzun süreli ve sistemik nitelikli krizi aşama aşama evriliyor.

Paris saldırısı ve ardındaki gelişmeler üzerine gelişen tartışmalara boyut kazandıracağını umduğum bilindik bir öyküyle başlayayım; 1970´lerin sonunda kapitalizmin içinde bulunduğu krizi aşmanın bir parçası olarak sendikalara, emeğe, sınıf mücadelesine saldıranlar, işçilerin yüksek ücretlerle toplumu tembelleştirdiğini ileri sürerek açtıkları savaşı meşrulaştırma peşine düşmüşlerdi.

Mali krizden bu yana sürüngen bir büyüme hızına hapsolmuş dünya ekonomisinde, emek verimliliğinde, girişim dinamiğinde, ticaret hacminde görülen gerilemelere, sanayi sektöründe envanter artışlarına ilişkin verileri aktardım (28/07), çarşamba günü Financial Times ticaretin yanı sıra yatırımların da yavaşladığına dikkat çekiyordu.

Bugün 1 Mayıs; işçi sınıfının birlik, mücadele ve dayanışma günü. 1 Mayıs´ın yazılı tarihine baktığınız zaman, yine karşımıza ABD´deki hak mücadelesi çıkar.

Geçenlerde bir sendikadaki eğitim seminerinden söz ettiler. Eğitimci, Batı Avrupa ülkelerinin sendikalarının başarılı çalışmalarından söz etmiş; genel merkezde alınan bir kararın nasıl kısa bir süre içinde tabandaki üyeye ulaştınlabildiğini (öykünerek) anlatmış.

31 Temmuz ve 8 Ağustos tarihlerinde bu köşede işçilerin ağırlıklı olarak sağ partilere oy verdiğini rakamlarla görmüştük. Gelelim sebeplerine.

Son günlerde Batı ekonomik basını ısrarla sormaya başladı: Yeni bir kriz dalgası mı? 2007-2008´de ABD´de patlak veren finansal krizin tekrar etme olasılığından söz edilmiyor.