15 Ekim 1961 tarihinde İstanbul İşveren Sendikaları Birliği’nin kurulması ve bu örgütün 1962 yılı Aralık ayında yaptığı genel kurulda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu’na (TİSK) dönüşmesine kadar, Türkiye’de işçi-işveren ilişkilerinde işverenlerin görüş ve taleplerini formüle eden ve ilgililere ileten örgüt, Türkiye Odalar Birliği (TOBB) idi.

Kurtuluş Savaşı sırasında Türkiye’deki sermayedarların büyük bölümü İstanbul ve İzmir’de faaliyet gösteriyordu. Bu sermayedarların hemen hemen tamamı yabancı şirketlerin temsilciliğini sürdürüyordu veya yabancı şirketlerle çeşitli biçimlerde çıkar birliği içindeydi.

1960’lı yıllara kadar Türkiye’de sermayedarların önemli bölümü, yabancı şirketlerle tam bir çıkar birliği içinde bulunan, onların Türkiye’deki temsilciliğini yapan ve ağırlığını Ermeni, Rum ve Yahudilerin oluşturduğu kesimdi.

1919-1922 döneminde çok büyük oranda Avrupa sermayedarlarından, Levantenlerden, Rum-Ermeni-Yahudi sermayedarlarından oluşan Osmanlı sermayedar sınıfı, 1908-1918 dönemindeki kayıplarını bir ölçüde telafi ederek varlığını güçlendirdi.

Osmanlı’da sermayedar sınıf, yabancı uyruklu sermayedarlardan, Levantenlerden, Osmanlı’nın gayrimüslim sermayedarlarından ve sayıları çok az olan Müslüman sermayedarlardan oluşuyordu.

Türkiye tarihinde işverenlerin en önemli örgütlenmelerinden biri, Fethullahçı casusluk ve terör örgütünün işveren dernekleri ve bunların üst örgütü olan Türkiye İşadamları ve Sanayiciler Konfederasyonu TUSKON idi.

Türkiye’de özellikle Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarı döneminde güçlenen mütedeyyin işveren çevrelerinin ülke çapındaki dernek örgütlenmesi Müstakil Sanayici ve İşadamları Derneği’dir (MÜSİAD). MÜSİAD, bir ölçüde TÜSİAD’a bir alternatif olarak 9 Mayıs 1990 tarihinde kuruldu.

Türkiye’de işveren dernekleri içinde uzun yıllardır en önemlisi, büyük sermaye gruplarının 1971 yılında kurduğu ve etkisini hızla artırmış olan Türk Sanayicileri ve İş İnsanları Derneği’dir.

Türkiye’de işverenlerin genellikle bilinen TÜSİAD, MÜSİAD ve TUSKON gibi yapılanmaları dışındaki dernek örgütlenmeleri genellikle zannedildiğinden çok daha yaygın ve etkilidir.

Türkiye’de işveren sendikalarının yanı sıra çok sayıda işveren derneği ve vakfı bulunmaktadır. Bunların TÜSİAD, MÜSİAD, TUSKON gibi bazıları kamuoyu tarafından bilinmekle birlikte, diğer işveren dernekleri ve vakıfları da son derece önemlidir.

Türkiye’de işçi sendikacılığı ve işçi sınıfı hareketi konusunda sayıları binleri bulan makale ve birkaç yüzü bulan kitap yayımlanmış, üniversitelerde çok sayıda yüksekli şans ve doktora tezi hazırlanmıştır.

Türkiye’de giderek derinleşmekte olan ekonomik kriz, işçiler açısından iş güvencesinin önemini her geçen gün daha da artırmaktadır.