Günümüzün güncel görevi, vatan mücadelesiyle işçi sınıfının haklarını koruma ve geliştirme mücadelesini bütünleştirmektir. Hayat bu bütünleşmeyi zorlamaktadır. Siyasi çalışma bu süreci kolaylaştırmak ve hızlandırmalıdır. Vatanımız, emperyalizmin ve onun ülkemizde önde gelen araçları olan bölücülüğün ve gericiliğin tehdidi altındadır.

Günümüzün güncel görevi, vatan mücadelesiyle işçi sınıfının haklarını koruma ve geliştirme mücadelesini bütünleştirmektir. Hayat bu bütünleşmeyi zorlamaktadır. Siyasi çalışma bu süreci kolaylaştırmak ve hızlandırmalıdır. Vatanımız, emperyalizmin ve onun ülkemizde önde gelen araçları olan bölücülüğün ve gericiliğin tehdidi altındadır.

Bu olgu bazı kişilerin yalnızca vatan mücadelesine odaklanmasına, sınıf mücadelesini gözardı etmesine ve hatta işçi sınıfının yükselmekte olan mücadelesini, vatan mücadelesinin alternatifi ve zıttı olarak görmesine yol açmaktadır.

Bu yaklaşım son derece yanlıştır. Böyle bir anlayış, hem vatan mücadelesine, hem de milletimizin artık yüzde 70’inden fazlasını oluşturan işçi sınıfına büyük zarar vermektedir. İşçi sınıfının gücü özellikle ekonomik zorlukların ve sıkıntıların yaşandığı dönemlerde birleşir ve artar. Geçim kaygısıyla hareket eden işçiler/memurlar, aralarındaki köken, inanç, siyasal görüş, meslek vb. farklılıklarını geri plana iterek, haklarını koruyabilmek için birleşmeye zorlanır Böylece ortaya büyük bir enerji çıkar.

İŞÇİ SINIFININ ENERJİSİ HIZLA ARTIYOR
Bu enerjiden mutlaka yararlananlar bulunur. Günümüzün sorularından biri, bu enerjiden vatan savunması güçlerinin mi, vatan düşmanı bölücü güçlerin mi yararlanacağıdır Bazı kişiler sendikaları 150 yıl önceki sendikalar zannetmektedir. 150 yıl öncesinin sendikaları işçilerin kurduğu ve yönettiği örgütlerdi. Bazılan meslek örgütü, bazıları işkolu sendikası, bazıları genel sendikaydı. Aralarında bu tür farklar olsa da bu genel nitelik hepsi için geçerliydi. Bugünün sendikalarını 150 yıl öncesinin sendikaları zannetmek büyük bir hatadır. Sermayedar sınıfların, devletlerin, hükümetlerin, emperyalist güçlerin, dini yapılann, siyasi görüşlerin son 150 yıldır sendikalara yönelik geliştirdikleri ve uyguladıkları politikalardan habersiz bu naif görüş, işçi sınıfı mücadelesine de, vatan mücadelesine de zarar vermektedir. Osmanlı’da sendikaların yaygın olarak kurulması 1908 devrimi sonrasındadır. Bu dönemde kurulan sendikaların bir bölümü, bölücü ve ayrılıkçı Rum milliyetçiliğine hizmet ediyordu.

YENİLEN BÖLÜCÜLER İŞÇİ SINIFINA YÖNELİYOR
Günümüzde bölücülük tehdidi ve tehlikesi azalmaktadır. PKK’ya karşı yürütülen başarılı güvenlik operasyonları, emperyalizmin aleti bu bölücü örgütün belkemiğini kırdı. Ancak, daha önce birkaç kez gördüğümüz gibi, bölücüler askeri alanda darbeler yedikçe, işçilerin, memurların, sözleşmeli personelin, taşeron işçilerinin, emeklilerin sorunlarını sahiplenir gözükerek, meşruluk ve kitle desteği kazanmaya, askeri alandaki hezimetlerinin yol açtığı büyük moral çöküntüsünü gidermeye çalışmaktadır. İşçi sınıfının sorunları her geçen gün arttıkça, ortaya çıkan bu enerjiyi kimin hangi amaçlar doğrultusunda yönlendireceği gündemin birinci maddesidir.

Vatan mücadelesini yalnızca genel sorunlara odaklanarak verebileceğini sanan, işçi sınıfı mücadelesini ihmal eden ve hatta sınıf mücadelesinin vatan mücadelesine zarar verdiğini düşünenler, kendi ayaklanna kurşun sıkmaktadır. Böyle davrananlar, geçim kaygıları giderek daha da artan milyonlarca aileyi bölücülerin kucağına itmektedir. İşçi sınıfının haklarını koruma ve geliştirme mücadelesi vatan mücadelesinin en önemli unsuru ve destekçisidir. İşçi sınıfı mücadelesine sahip çıkanlar, onları aynı zamanda vatan mücadelesine kazanmaktadır. Vatan mücadelesindeki başarı işçi sınıfının mücadelesine önderlikten geçmektedir.