Türkiye’de işveren sendikacılığı 1960’lı yıllarda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu’nun (TİSK) öncülüğünde gelişti.

15 Ekim 1961 tarihinde İstanbul İşveren Sendikaları Birliği’nin kurulması ve bu örgütün 1962 yılı Aralık ayında yaptığı genel kurulda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu’na (TİSK) dönüşmesine kadar, Türkiye’de işçi-işveren ilişkilerinde işverenlerin görüş ve taleplerini formüle eden ve ilgililere ileten örgüt, Türkiye Odalar Birliği (TOBB) idi.

Yerli üretim ve hayvancılığı desteklemek yerine iktidar ithalata yönelirken, Türkiye’de tarım ve gıda sektörü, son yıllarda pek çok sorunla karşı karşıya.

Eskiden “her şeyi mevsiminde tüketin” denilirdi. Bazı tarım bakanları da gıda fiyatlarındaki artışa gerekçe uydurmak için bu söylemi çok kullandı.

Türk-İş’in mevcut siyasi partilerin karşısında tavır alarak bir siyasi parti kurma tartışmaları, 1997-1999 döneminde de devam etti.

İş sağlığı ve güvenliğinin tüm işyerlerinde ne kadar önemli olduğu yaşanan iş kazalarında daha iyi anlaşılıyor.

1995 yılında iktidarda Tansu Çiller’in başbakanlığında DYP-CHP Koalisyon Hükümeti vardı. 25 Haziran 1993 tarihinde görev alan bu 50. Cumhuriyet Hükümeti 5 Ekim 1995 tarihine kadar iktidarda kaldı. 1995 yılında Türk-İş ile Hükümet arasında kamu kesimi toplu sözleşme görüşmeleri sürüyordu.

1971-1980 döneminde Türk-İş’in siyasi partilerle ilişkileri konusunda çok kapsamlı ve geniş katılımlı toplantı ve tartışmalar yapıldı.

Kötü yönetim, yüksek enflasyon, düşük ücret, çalışma koşulları, gıda ve enerji krizine; neoliberal sömürü düzenine karşı işçiler, emekçiler, kadınlar ve gençler gezegenin dört bir yanında meydanları, sokakları doldurdu.

Türk-İş içindeki bazı sendikaların 1971 yılı Ocak ayında hazırladığı 4’ler Raporu (1971 Türkiyesinde İşçi Hareketi ve Sendikalarımız, Ortak Reform Yolları Üzerine Eleştiriler ve Araştırmalar) ve ardından 12 sendikanın 1971 yılı Temmuz ayında hazırladığı Sosyal Demokrat Düzen, İlkeler, Amaçlar, Yöntem raporu sonrasında “Sosyal Demokrat Sendikacılar Konseyi” adıyla bir yapılanma ortaya çıktı.

Kızılay’ın madensuyu fabrikasındaki işçiler Türk-İş’e bağlı Tekgıda-İş Sendikası’nda örgütlendi. Kızılay yönetimi ise Tekgıda-İş ile toplu iş sözleşmesi imzalamamak için her yolu deniyor, işçileri ve sendikayı tam 14 aydır oyalıyor.

Türk-İş tarihinin önemli belgelerinden biri, örgütün 1968 yılında toplanan 7. Genel Kurulu’nda kabul edilen 23 ilke ve 1970 yılında toplanan 8. Genel Kurulu’nda buna eklenen 24. ilkedir.