İktidarın, kapalı kapılar ardında yürüttüğü hazırlıklar ile İş Kanunu’nun yanı sıra sendikalar-toplu sözleşme grev ve lokavt yasaları, kıdem tazminatı, sosyal güvenlik ve emeklilik haklarıyla ilgili değişiklikleri seçim sonrası TBMM’ye getirmeyi planladığı öne sürüldü.

12 Eylül 1980 Darbesi ile başlayan dönem, 6 Kasım 1983 tarihinde yapılan genel seçimlerle hukuken sona erdi. Ancak milletvekili genel seçimlerinde beklenenin aksine bir gelişme yaşandı.

Avrupa’da hızla yayılan haftada 35 saatlik çalışma süreleri, Türkiye’de de dile getirilen talepler arasında yer almaya başladı.

İktidara yakın basının ortaya attığı çalışma saatlerinde kısalma haberlerinin esnek çalışma sisteminin önünü açacağı belirtildi.

Ekonomiyi yavaşlatma hamleleri işgücüne yansıdı. Geniş tanımlı işsizlik oranı yüzde 24,7’ye yükseldi. İşsiz sayısı bir ayda 1 milyon kişi artarak 9,7 milyon kişiye ulaştı. TÜİK ise işsiz sayısını 3 milyon olarak açıkladı.

12 Eylül 1980 Darbesi’nden 1983 yılı sonuna kadarki yıllar, Türkiye’nin toplumsal ve siyasal tarihi açısından büyük hak ihlalleriyle dolu kara sayfalardır.

İşçinin haklı nedenle fesih hakkı.

Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu (TİSK) 1968-1970 dönemindeki işçi eylemlerinden büyük ölçüde rahatsız oldu. 12 Mart 1971 darbesi sonrasında sıkıyönetim sayesinde bu eylemlerin önlenmesi çalışma hayatında bir sükûnet sağladı.

Türkiye, haftada 44.2 saatlik çalışma süresiyle Avrupa’da çok çalışan ülke olurken, sıra çalışanların aldığı ücretlere gelince dipte kaldı. Haftada 33.2 saat çalışan Hollanda’da asgari ücret bile 1.995 Euro oldu.

Ekim ayında işsizlik yüzde 8,5 olarak açıklandı. Bir önceki aya göre işgücü 83 bin kişi artarken, istihdamdaki insan sayısı da 246 bin yükseldi. Böylelikle işsiz sayısında 163 bin düşüş gözlendi.

Türkiye’de işveren sendikacılığı 1960’lı yıllarda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu’nun (TİSK) öncülüğünde gelişti.

Gelişmiş dünya, işgücü verimliliğini konuşuyor. Gündemdeki konu; haftada 4 gün çalışmanın, daha verimli olup olmayacağı…