Atatürk’ün devletçilik politikası, Türkiye’nin ekonomik kalkınması olduğu kadar, ekonomik ve siyasi bağımsızlığı ve milli birliğin oluşturulup güçlendirilmesi açısından son derece önemliydi.

Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu ülkemizde işçi-işveren ilişkilerinde son derece önemli rol oynamış bir örgüttür.

Sendikalardan yeni örgütlenme adımı Çalışma hayatının öncelikli sorunları arasında yer alan sendikal örgütlenmeye yönelik engellerin kaldırılması amacıyla işçi kesimi yeni adımlar atmaya hazırlanıyor.

Sendikalar İstanbul Bahçelievler’de kıdem tazminatına ilişkin basın açıklaması yaptı.

Türkiye’de günümüzde işçi statüsünde istihdam edilen 16 milyondan fazla kişi var. Bu insanların ancak yaklaşık 1 milyonu toplu iş sözleşmelerinden yararlanabiliyor. Geride kalan 15 milyondan fazla işçi, çalışma koşullarının belirlenmesinde bir toplu iş sözleşmesinin koruması altında değil.

Çalışma Bakanlığı (günümüzde Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı) verilerine göre, 1980 yılında Türkiye’de 5.721.074 sendika üyesi vardı.

İçişleri Bakanlığı, 81 kente gönderdiği genelgeyle dernek adlarında olduğu gibi sendika adlarında da şehit ve gazi kelimelerinin kullanılabilmesi için izin alınmasını istedi.

Ekonomik krizin çözümünü emekçinin hakkını tırpanlamakta bulan işverenlerin taleplerinin ardı arkası kesilmiyor.

12 Eylül 1980 Darbesi sonrasında DİSK’in yanı sıra, Türk-İş’e bağlı bazı sendikalar ile bazı bağımsız sendikalar da darbecilerin hedefi oldu.

Kamu kesiminde örgütlü işçi sendikalarının büyük bölümü, onları neyin beklediğinin henüz farkında değil.

Sendikaların, işçi sınıfının çıkarlarının korunması ve geliştirilmesinde çok önemli olduğunu biliyoruz.

İşçilerin kıdem tazminatına dokunulmasına yönelik girişimlere karşı en net yanıtı vereceği 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü yaklaşıyor.