Netameli aydı, pusluydu hava. Yoksul ve yorgundular. Yüreklerini ve umutlarını alıp gelmişlerdi. Süslü cümleleri, büyük lafları yoktu lügatlarında. Talepleri yalındı. Ekmek, iş ve güvence istediler. Dönmek ve ölmek eş anlamlıydı artık.

8 MART 2010 DÜNYA KADIN EMEKÇİLER GÜNÜNÜN 100. YILI TEKEL KADIN İŞÇİLERİ İÇİN AÇILAN FOTOĞRAF SERGİSİYLE KUTLANDI.

Tedbiren tasfiye kararı alınan TARİŞ Pamuk ve Yağlı Tohumlar Birliğine bağlı Çiğli İplik Fabrikası´nda işten çıkarılanların TARİŞ Genel Müdürlüğü önündeki eylemine, sabah Ankara´dan dönen TEKEL işçileri de katıldı.

Demokrasi, hukuk, hak meselesi sadece hükümet ve akrabalarının çizgilerinden ibaret değil.
Tekel, hükümetin demokratlığının zortladığı arazi oldu.

İşçi sınıfımızın üzerindeki ölü toprağını bir türlü silkinip atamadığı, siyasetten dışlanmışlığına son veremediği, yıllardır kıvılcım olmanın ötesine geçen bir süreklilik geliştiremediği, kitleler halinde sağa oy vermeyi sürdürdüğü, sendikaların ise sözcüklerin yetmeyeceği bir atalete gömüldükleri koşullarda, Tekel direnişi olağanüstü yükleri sırtlamak zorunda kaldı.

Danıştay 4C´ye geçişi 30 günle sınırlayan kararı durdurdu. Kararın duyulmasının ardından Direniş Sokağı´nda bayram havası esti. İşçiler kararı, ´4C´ye İmza Atmayacağız´, ´Zafer Direnen Emekçinin Olacak´, ´Direnen İşçiler Yenilmezler´, ´Kavga Bitmedi Daha Yeni Başlıyor´ sloganlarıyla karşıladı.

TEKEL işçilerinin eylemine destek vermek amacıyla Antalya, İzmir, Bursa, Adana, Denizli ve Kırklareli´de bazı sendikalar, sivil toplum kuruluşu ve siyasi parti üyeleri oturma eylemi düzenledi, basın açıklamaları yaptı.

DÜNYANIN DÖRT BİR YANINDAN ULUSLARARASI DESTEK

TEKEL İŞÇİSİNE ULUSLARARASI DESTEK ARTIYOR

TEKEL İŞÇİLERİNE DESTEK YAĞIYOR

Tekel işçilerine destek olmak amacıyla, 5 konfederasyon iş bırakıyor. Eylem en çok İzmir´de hayatı etkiledi. Sabah saatlerinden itibaren kentte ulaşım tamamen durdu.

Muhafazakar partilerin iktidar olduğu –ki buna Almanya ve İngiltere’deki Thatcher ve Kohl dönemi de dahil edilebilir ve artık Türkiye’de de AKP dönemi- zaman dilimleri işçi haklarının en çok gerilediği, sermayenin saldırılarının yoğunlaştığı, emeğin vasıfsızlaştırıldığı ve bunun dolaysız sonucu olarak emek gücünün değerinin düştüğü anlardır.