Emeğin Gücü, Emekçinin Yanındayız...
TEKGIDA-İŞ SENDİKASI
TEKGIDA-İŞ SENDİKASI
ANADOLU ETAP
ATAKEY
FELDA IFFCO
PERFETTİ VAN MELLE
KRAFT HEİNZ
SAFE SPİCE
SAGRA
İZTARIM
DOĞANAY
KESKİNOĞLU
BARRY CALLEBAUT
BEL KARPER
Cargill
Doğadan
Tarım Kredi Birlik
Bolez Piliç
Badem Su
İzmir Su
Elmacık Atasu
Sek_Süt
Yudum_Yag
ORYANTAL TÜTÜN PAKETLEME
Olin_Yag
NuhunAnkaraMakarnasi
Nestle_Su
Pinar
Savola
Pepsi
Tuborg_Bira
Nestle cereals
Yepaş Ekmek
Yesaş
Mey
Nestle
Mauri_Maya
Lipton_Dosan
Mondelez
TtlTutun
TrakyaBirlik
Tat
Tamek
Sırma Su
Sunel
KristalYag
Knorr_Besan
Kent_Cadbury
Efes
ELİT Cikolata
Erikli_Su
Eti
Evyap
Ferrero
Filiz Makarna
Timtas
Kavaklıdere
ibb kent ekmek
Hayat Su
Haribo
Frito Lay
BAT
Barilla_Makarna
Banvit
Aroma
Ankara Fırınları
Akmina
Alpin Su
Bimbo QSR
Bolca Mantı
BUNGE YAĞ
Chipita Gıda Üretim A.Ş.
Coca Cola
Damla Su
Danone
Dr Oetker
Agthia
ANADOLU ETAP
ATAKEY
FELDA IFFCO
PERFETTİ VAN MELLE
KRAFT HEİNZ
SAFE SPİCE
SAGRA
İZTARIM
DOĞANAY
KESKİNOĞLU
BARRY CALLEBAUT
BEL KARPER
Cargill
Doğadan
Tarım Kredi Birlik
Bolez Piliç
Badem Su
İzmir Su
Elmacık Atasu
Sek_Süt
Yudum_Yag
ORYANTAL TÜTÜN PAKETLEME
Olin_Yag
NuhunAnkaraMakarnasi
Nestle_Su
Pinar
Savola
Pepsi
Tuborg_Bira
Nestle cereals
Yepaş Ekmek
Yesaş
Mey
Nestle
Mauri_Maya
Lipton_Dosan
Mondelez
TtlTutun
TrakyaBirlik
Tat
Tamek
Sırma Su
Sunel
KristalYag
Knorr_Besan
Kent_Cadbury
Efes
ELİT Cikolata
Erikli_Su
Eti
Evyap
Ferrero
Filiz Makarna
Timtas
Kavaklıdere
ibb kent ekmek
Hayat Su
Haribo
Frito Lay
BAT
Barilla_Makarna
Banvit
Aroma
Ankara Fırınları
Akmina
Alpin Su
Bimbo QSR
Bolca Mantı
BUNGE YAĞ
Chipita Gıda Üretim A.Ş.
Coca Cola
Damla Su
Danone
Dr Oetker
Agthia
09 Mart 2010
ÇADIR, DİRENİŞ VE MOLA

Netameli aydı, pusluydu hava. Yoksul ve yorgundular. Yüreklerini ve umutlarını alıp gelmişlerdi. Süslü cümleleri, büyük lafları yoktu lügatlarında. Talepleri yalındı. Ekmek, iş ve güvence istediler. Dönmek ve ölmek eş anlamlıydı artık.

ÇADIR, DİRENİŞ VE MOLA

TÜRK-İŞ, DİSK, KESK ve KAMU-SEN’in 26 Mayıs için aldığı “genel eylem” kararının altının doldurulması, hazırlıklara bir an önce başlanması gerekmektedir. Eylemin, “genel grev”e dönüştürülmesi farzdır.

Ankara’ya geldiklerinde bir avuçtular. Netameli aydı, pusluydu hava. Yoksul ve yorgundular. Yüreklerini ve umutlarını alıp gelmişlerdi. Süslü cümleleri, büyük lafları yoktu lügatlarında. Talepleri yalındı. “Ekmek, iş ve güvence” istediler. “Dönmek” ve “ölmek” eş anlamlıydı artık. Dönüşsüz yolun başında “gaz”a maruz kaldılar, havuza döküldüler. Sökülüp atılmak istendiler Ankara asfaltından. Oysa zulüm daha bir biledi yüreklerini, direnci kuşandılar. Alfabenin 3. harfine, ucube istihdam modeline direndiler. Sığındıkları sendika binalarından bile atıldılar, sokakları mesken tuttular. Modernizmin bireyciliğine inat çadırlarda umudu büyüttüler. “Dayanışma”yı yeniden eklediler sözlüklerimize.

Yaktıkları ateş 78 gündür hiç sönmedi, ısıttı yurdun dört bir yanını. Bazen bir vapurun güvertesinde, bazen lüks bir lokantanın penceresinde protestoydular. Ağrı’nın doruklarında görüldükleri de oldu. 17 Ocak’ta miting, 4 Şubat’ta grev oldular. 20 Şubat’ta 40 bin kişiyle karşıladılar geceyi. Yurdun her köşesinde miting, yürüyüş, oturma eylemiydiler. Ölü toprağını kaldırıp attılar üstümüzden. Umudun meşalesini tutuşturdular. Kör duvarlar, sağır sultanlar duydu seslerini. Namları gitti deryaların ardına. Her dilden slogan oldular Berlin sokaklarında. Vahşi kapitalizm çağında, başkasının derdiyle kederlenmeyi öğrettiler bize. “Govend” ve “horon”u buluşturdular, ezgileri harmanladılar. Sahte açılımlara inat halkların gerçek kardeşliğini yarattılar.

İhanet ve ölüm

En çok da yalanlarla uğraştılar. Yalan makinesi hiç durmadan çalıştı. “Marjinal”di onlar. “Yan gelip yatan”, “yetim hakkı” çalanlardı. Muhalefetin oyununa geliyorlardı üstelik. 4/C’nin kıymetini bilmeyen nankörlerdi. İktidarın merhametine maraz çıkartanlardı. Duygu sömürücüsüydüler. “Devletin kasası”na göz koyanlardı. Ekonomiyi batıran bunlardı. İşsizliğin müsebbibiydiler. “AK İktidar”a kara çalmaya çalışan “bindirilmiş kıta”lardı. “Bölücü”ydüler. Ekmeklerini bölüşmüyorlar mıydı? “İşgalci”ydiler”, üstelik “görüntü”yü bozuyorlardı. Birileri “aidat” için kışkırtıyordu onları. İşsiz kalırlarsa sorumlusu sendikalardı. “Derhal iş başı yapılmalı”, iktidara “minnettar” kalınmalıydı.

Sendikal ihaneti gördüler. Kendi konfederasyonları bile ürkek davrandı direnişlerine. Desteği, dostlar alışverişte görsün türündendi. Dayanışma grevini kırmak için çabaladı, üye sendikaları uzak tutmak için çırpındı. Bazı “hizmet sendikaları” baştan sırt çevirmişti zaten. Hükümetten yana tavır almışlardı açıktan.

Onlar ölümüne direnirken, gemisini kurtarmak isteyen bazı arkadaşları kuzu kuzu 4/C’ye teslim oldular. İktidar sahipleri, direnişi kırmak için kapı kapı dolaşmış, ölümü göstererek sıtmaya razı etmişti onları. Ağacın kurdu bir kez daha devreye sokulmuştu. Direnişi kırmak için akıl almaz yöntemler denendi. Ama hiçbir neden 4/C’ye geçenleri aklamaya yetmedi. İhanetin mazereti olmazdı.

Ölümü de gördüler bir sabah ezanında. Çadırla cami arasında yitip gitti bir ömür. Kızılay asfaltına kazındı bedeni, “Direniş şehidi” oldu Hamdullah Uysal. Cenazesine bile tahammül edilemedi. Apar topar yollandı memleketine. “Ölmek var, dönmek yok” denilen bu yolculukta, ancak ölüsü geri yollanabilmişti. Geriye, hüzün bulaşmış umudu kaldı direniş çadırlarında.

Çadırlar sökülürken…

“Adalet”li ve “Kalkınma”cı iktidar, direnişin “emsallerine kötü örnek teşkil etmesi”nden korktu. Mücadeleyle hak kazanılamayacağını kazımak istedi beynimize. Suskun, örgütsüz ve rücu eden “sadaka toplumu” yaratmak için seferber oldu. Emekçiler verilene razı olsun, aza kanaat getirsin, sendikalar “yandaş” olsun istedi. Hasbelkader çalışanları ise işsizlikle tehdit etti. “İş güvenliği”ni sağlamak yerine “iş güvencesi”ni ortadan kaldırmayı görev edindi. Tuzla tersanelerinde, Bursa ve Balıkesir maden ocaklarında tekerrür eden işçi ölümlerine sessiz kaldı. Timsah gözyaşları döktü en fazla.

Merhametli Sadrazam, “Çadırınızı başınıza yıkarım” demekten çekinmedi. “Şubat’ın sonuna kadar” müsaade buyurdu sonra. Ferman kesindi. “Emniyetimiz” yıkım tatbikatına başladı hemen. Sabaha doğru çadırlar basılacak, kan uykularında avlanacaklardı! “Bu kez Gandi Yöntemi’yle dağıtacağız” dediler. Emekçiler de, direnişi her yere yaymanın hazırlarını yapıyordu.

Tam da “büyük taarruz”un arifesinde Danıştay kararı geldi. 4/C’ye geçmek için verilen 30 günlük süre iptal edildi. “Müjdeli haber” coşkuyla karşılandı direniş çadırlarında. Yorgun yüzler aydınlandı, gözyaşları sevinçten döküldü bu kez. Tekgıda-İş, direnişe 1 Nisan’a kadar “mola” verileceğini, eylemlerin yerellerde sürdürüleceğini açıkladı. Çadırlar söküldü. Memleketlere dönüldü. Sökülen çadırlardan hüzün kaldı geriye, bir de yanıtsız sorular…

Danıştay’ın “süre iptali” kararının, kesin bir zafer olarak değerlendirilmesi yanılsamadır. Kaldı ki 4/C tehdidi orta yerde durmaktadır hala. Böylesine teknik bir yargı kararına istinaden direnişe “mola” verilmesi hatadır kanımca. Gücünü haklığından ve meşruluğundan alan, inanılmaz kamuoyu desteği sağlayan direnişin, kazanılmış mevziyi terk etmesi sıkıntı yaratacaktır. Mücadeleyi soğutma tehlikesi de vardır. Yerel eylemler elbette önemlidir. Ancak Tekel İşçilerini dünyanın gündemine taşıyan esas olgunun uzun soluklu Ankara Direnişi olduğu unutulmamalıdır. 1 Nisan’da bin işçiyle Ankara’da toplantı yapılması kararı da bu boşluğu dolduramayacaktır. Umarız Tekel İşçileri 1 Nisan’da “şaka” ya gelmezler.

Tekel Direnişi, ciddi kazanımlar sağladı. “Öldü” denilen işçi sınıfını yeniden ayağa kaldırmayı başardı. Sınıf dayanışmasını geliştirerek hepimize mücadele gücü verdi. Fiili ve meşru mücadelenin adresini güncelledi. 4/C sistemini hem teşhir hem de mahkûm etti.

Ancak sorun Tekel İşçileriyle sınırlı değildir. Esnek, kuralsız ve güvencesiz çalıştırma, özelleştirme, taşeronlaştırma, sendikasızlaştırma uygulamalarıyla emekçilere yönelik saldırılar devam etmektedir. EĞİTİM, sağlık ve sosyal güvenlik başta olmak üzere kamusal alan tasfiye edilmekte, şirketleştirilmektedir. Sinter Metal, Esenyurt Belediye, Marmaray, İzmir Kent A.Ş, Gaziantep Çemen Tekstil ve İtfaiye işçileri başta olmak üzere onlarca yerde direnişler devam etmektedir. Özelleştirmenin taze mağduru Tariş İşçileri de direnişe başladı. Şeker fabrikaları sırada… Acil talepler ve ihtiyaçlar doğrultusunda birleşik mücadelenin örgütlenmesi kaçınılmazdır. Avrupa’daki grev dalgası, mücadelenin küresel olanaklarını da açığa çıkartmaktadır.

TÜRK-İŞ, DİSK, KESK ve KAMU-SEN’in 26 Mayıs için aldığı “genel eylem” kararının altının doldurulması, hazırlıklara bir an önce başlanması gerekmektedir. Eylemin, “genel grev”e dönüştürülmesi farzdır. Bugünden işyeri ve kamuoyu çalışmaları ile süreç zenginleştirilmedir. 8 Mart ve 1 Mayıs etkinlikleri “genel grev”in altyapısı olarak değerlendirilmelidir.
Tekel’in ateşini söndürmemek, çadırları büyütmek gerekiyor şimdi.

Kadri Gönüllü: Hatay Tarım Orkam-Sen
 

DİĞER HABERLER
ANKARA’YA ‘ANAYASAL HAK YÜRÜYÜŞÜ’ YAPMAK İSTEYEN POLONEZ İŞÇİLERİNE POLİS ENGELİ: ‘GÜCÜNÜZ İŞÇİYE YETİYOR DEĞİL Mİ?’
ANKARA’YA ‘ANAYASAL HAK YÜRÜYÜŞÜ’ YAPMAK İSTEYEN POLONEZ İŞÇİLERİNE POLİS ENGELİ: ‘GÜCÜNÜZ İŞÇİYE YETİYOR DEĞİL Mİ?’

Sendikalı oldukları gerekçesiyle işten çıkarılınca 140 gün önce direnişe başlayan Polonez işçilerinin, Çatalca’dan Ankara’ya “Anayasal Hak Yürüyüşü” çevik kuvvet tarafından engelleniyor.

YENİ SAYFA İÇİN YOLCULUK BAŞLIYOR
YENİ SAYFA İÇİN YOLCULUK BAŞLIYOR

Polonez işçisi aylardır devam ettiği direnişi Ankara’ya taşımaya karar verdi. Bugün saat 11’de Çatalca Adliyesi önünden Ankara’ya yürüyüş başlayacak.

POLONEZ EMEKÇİSİNİN ANKARA YÜRÜYÜŞÜ BAŞLIYOR
POLONEZ EMEKÇİSİNİN ANKARA YÜRÜYÜŞÜ BAŞLIYOR

Sendikaya üye olduğu için hukuksuzca işten çıkarılan 146 işçi, ‘Anayasal Hak Yürüyüşü’nde ilk adımı saat 11.00’de Çatalca’daki Polonez fabrikasından atacak.

POLONEZ İŞÇİSİ HAKLARI İÇİN ANKARA’YA YÜRÜYOR
POLONEZ İŞÇİSİ HAKLARI İÇİN ANKARA’YA YÜRÜYOR

Ürdünlü işveren anayasayı çiğnedi; sendikaya üye işçileri işten attı. Yetkililer çözüm üretmedi. Çoğunluğu kadın 146 işçi, Ankara yürüyüşü için ilk adımı yarın atacak.