Türkiye, yakın tarihimizin büyük bölümünde ya ekonomik kriz içinde ya da kriz tehlikesiyle karşı karşıya oldu. Buna rağmen ülkemizde hakkını vererek bir ekonomi politikası tartışması yapılmıyor.

Küresel ekonomide “kara günler”in sayısı sürekli artıyor. Hafta, Uzak Asya kaynaklı kötü haberlerle başladı; Çin’de borsa yüzde 9 kaydetti; mali piyasalar birbiri ardına sarsıldı; Avrupa’da hisse senedi piyasalarında işlem gören şirketlerin değer kayıpları 400 milyar Avro’yu aştı.

Küresel kriz “büyük durgunluk” adı altında sürüyor. Durgunluğa karşı geliştirilen “geleneksel olmayan” para politikaları ve “kemer sıkma politikaları” küresel ekonomiyi canlandırmaya yetmedi.

“Enflasyon”, fiyatlar genel düzeyinin yükselmesi, iktisat biliminin en tartışmalı alanlarından. Milton Friedman, Anne Schwarz gibi iktisatçılara göre “enflasyon her zaman ve her yerde parasal bir sorundur”

Hatırlayalım: Mayıs sonlarında ABD Merkez Bankası, önce ABD, oradan da dünya piyasalarına akıttığı astronomik likiditeyi frenleme niyetini açıklayınca, ilk şok dalgasının “yükselen piyasa ekonomileri”ne yöneleceği anlaşıldı. Finans çevreleri de sorgulamaya başladı: “En çok kimler etkilenecek?”

Beş kayıp yıl sonunda metropol ekonomileri bir büyük durgunluk ortamına saplanmıştır. Emperyalizmin çevresindekiler ise finans piyasalarında balonlaşma mı, kriz mi açmazına mahkum olmuş durumdadır.

24 Ocak, herhangi bir takvim yaprağı değil. 24 Ocak 1980 ve onun tamamlayıcısı 12 Eylül 1980 ile başlayan 32 yıllık bir serüvenin sembolünden söz ediyoruz. Kapitalizmle tanışıklığımızın başlangıcını 1850’ler olarak alırsak, yaşanmış 150-160 yıllık çarpık çurpuk, güdümlü kapitalizm geçmişimizin, demek ki, beşte birine 24 Ocak zihniyeti damgasını vurmuş ve bakalım daha ne kadar vuracak…

2013´te reel ücretlerde, dolayısıyla da iç talepte bir artış gerçekleştirilmez ve kriz ülkelerinin ihracat potansiyeli desteklenmezse, Avrupa Birliği projesinin bir bütün olarak tehlikeye düşeceği yorumları yapılıyor.

Cumhuriyet Gazetesi yazarı Ergin Yıldızoğlu´nun bugünkü köşe yazısı..

Türkiye´nin geri kalmış bölgelerine yatırım çekmeye çalışırken, büyük bir firma bir yabancı ülkede yatırım yapıyor.

Uluslararası Çalışma örgütü (ILO) 2012 raporunu, World of Work (Emek Dünyası) başlığı altında yayımladı. ILO Başkanı Raymond Torres, rapora bir önsöz yazmış; temel bulguları dört başlık altın toplamış; böylece ILO ile uluslararası sermaye çevreleri, IMF ve AB arasındaki önemli farklılıkları ortaya koymuş.

İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. İzzettin Önder´le yaptığımız röportajın dünkü bölümünde, kapitalizmin nereye gittiğini konuşmuştuk. Prof. Dr. Önder, röportajın bugünkü bölümünde emekçi mücadelesine değiniyor.