12 Eylül 1980 Darbesi ile başlayan dönem, 6 Kasım 1983 tarihinde yapılan genel seçimlerle hukuken sona erdi. Ancak milletvekili genel seçimlerinde beklenenin aksine bir gelişme yaşandı.

Türkiye’de, işçi sınıfı ve sendikacılık hareketi konusunda günümüzde araştırma yapanların başvuracakları bir uzmanlık kütüphanesi ve dokümantasyon merkezi bulunmamaktadır.

Ocak 2024, Gıda TÜFE oranı yüzde 69,71 oldu.

12 Eylül 1980 Darbesi’nden 1983 yılı sonuna kadarki yıllar, Türkiye’nin toplumsal ve siyasal tarihi açısından büyük hak ihlalleriyle dolu kara sayfalardır.

Türkiye’nin ‘üçüncü nesil bir kriz’ yaşadığını söyleyen Prof. Dr. Yeldan, “Durgun, düşük ücretli, düşük yatırım performanslı, vasıfsızlaştırılmış bir ülke olmanın krizini yaşıyoruz” dedi.

Günümüz dünyasında asgari ücret, çalışan ve ailelerinin onurlu bir şekilde yaşayabilmesine yönelik bir sosyal devlet projesidir. Evrensel kabul gören tanımıyla asgari ücret, “nitelik gerektirmeyen işler için işçiye emeği karşılığında ödenen, işçinin kendisi ve ailesinin temel ekonomik ve sosyal gereksinimlerini karşılayıp, insan onuruna yakışır bir yaşam sürmesine yetecek olan ücrettir.”

Her yıl aralık ayıyla birlikte bana en çok sorulan soruların başında asgari ücret artışı ve işveren desteklerinin devam edip etmeyeceği gelir. Ayrıca yemek yardımı konulu yazımdan sonra bu sorulara “nakit mi, yemek kartı mı?” sorusu da eklendi.

Çalışanların yeterli ve sağlıklı beslenmesi iş sağlığı ve güvenliği ile bağlantılı riskleri önemli oranda azaltır. Bu noktada yemek yardımlarının doğru kurgulanması şart. Gelin bu konuyu daha yakından inceleyelim…

Türkiye’de işveren sendikacılığı 1960’lı yıllarda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu’nun (TİSK) öncülüğünde gelişti.

20.2.1947 gün ve 5018 sayılı İşçi ve İşveren Sendikaları ve Sendika Birlikleri Hakkında Kanun 26.2.1947 günlü Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdi.

15 Ekim 1961 tarihinde İstanbul İşveren Sendikaları Birliği’nin kurulması ve bu örgütün 1962 yılı Aralık ayında yaptığı genel kurulda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu’na (TİSK) dönüşmesine kadar, Türkiye’de işçi-işveren ilişkilerinde işverenlerin görüş ve taleplerini formüle eden ve ilgililere ileten örgüt, Türkiye Odalar Birliği (TOBB) idi.

1919-1922 döneminde çok büyük oranda Avrupa sermayedarlarından, Levantenlerden, Rum-Ermeni-Yahudi sermayedarlarından oluşan Osmanlı sermayedar sınıfı, 1908-1918 dönemindeki kayıplarını bir ölçüde telafi ederek varlığını güçlendirdi.