1964 yılından itibaren Türk-İş’te en çok tartışılan konulardan biri, “partilerüstü politika” idi. 1964 yılında Türk-İş Tüzüğü’ne eklenen bu düzenleme, daha sonraki yıllarda bazı değişikliklere uğradı. Ancak bu kavramın içeriğinin yeterince anlaşıldığı tartışmalıdır.

Türkiye’deki özelleştirme uygulamaları genel olarak Türkiye ekonomisine verdiği zararın ötesinde, başta işçi sınıfı olmak üzere, toplumun tüm emekçi sınıf ve tabakalarına ve ayrıca ulusal güvenliğimize ve milli bütünlüğümüze de önemli zararlar verdi.

Özelleştirme sürecinin başladığı ve hızlandığı dönemde, kamu kurum ve kuruluşlarında çalışan işçilerin çok büyük bölümü Türk-İş’e bağlı sendikalarda örgütlüydü.

Özelleştirme sürecinin başladığı ve hızlandığı dönemde, kamu kurum ve kuruluşlarında çalışan işçilerin çok büyük bölümü Türk-İş’e bağlı sendikalarda örgütlüydü.

Özelleştirme sürecinin başladığı ve hızlandığı dönemde, kamu kurum ve kuruluşlarında çalışan işçilerin çok büyük bölümü Türk-İş’e bağlı sendikalarda örgütlüydü.

1990’lı yıllarda özelleştirme tartışmalarıyla birlikte gündeme gelen bir öneri, işçilerin, sendikaların veya işçilerin katkılarıyla oluşmuş vakıfların veya kurumların, kamu iktisadi teşebbüslerini satın almasıydı.

Türkiye’de 1990’lı yıllarda ve özellikle de 24.11.1994 gün ve 4046 sayılı Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanunun çıkmasının ardından, özelleştirme hızlı bir biçimde başlatıldı.

Atatürk’ün devletçilik politikası, Türkiye’nin ekonomik kalkınması olduğu kadar, ekonomik ve siyasi bağımsızlığı ve milli birliğin oluşturulup güçlendirilmesi açısından son derece önemliydi.

Türkiye 1932 yılından beri Uluslararası Çalışma Örgütü’nün üyesidir ve onayladığı UÇÖ (ILO) Sözleşmelerini ve bu Sözleşmeleri tamamlayan ILO yetkili organ kararlarını uygulamakla yükümlüdür.

Türkiye’de yürürlükteki mevzuatla grev hakkı çok ciddi biçimde kısıtlanmıştır. 2021 yılı Mart verilerine göre, Türkiye’de 19 milyon 140 bin ücretli, diğer bir deyişle, yaşamını işgücü satışıyla kazanan işçi, memur ve sözleşmeli personel vardır. Yürürlükteki yasalar, 19 milyonu aşkın ücretlinin yaklaşık 18 milyonunun grev yapmasını yasaklamaktadır. Yasalara göre, grev hakkı bulunanların sayısı ancak yaklaşık 1 milyondur. Bu hakkın kullanımı konusunda da çeşitli kısıtlamalar söz konusudur.

Ekonomik kalkınmayı gerçekleştirmek için gerekli olan kaynaklar Türkiye’de mevcuttur. Bu kaynakların temini ve halkçılık ve kamuculuk (devletçilik) ilkeleri temelinde, planlı bir ekonomiyle ve halkın bu sürece etkili bir biçimde katılımını sağlayacak demokratik ortamda kullanılması, Türkiye ekonomisinin, toplumsal ve siyasal yapısının sorunlarının aşılmasının tek yoludur. Bu kadar kaynak varken, kaynak için işçi sınıfına yüklenmeyi savunmak ise hem gerçekleşmesi mümkün olmayan bir projedir, hem de bu projeyi savunanları halktan tümüyle koparır.

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) 2020 yılına ilişkin istihdam ve işsizlik verilerini 22 Mart 2021 günü yayımladı.