Türkiye´de nüfusun yarısını oluşturan (yüzde 49.8) kadınların, siyaset ve iş hayatındaki temsil oranları, nüfus içindeki paylarının yanına bile yaklaşmıyor. Çalışma hayatı içindeki kadınların oranı yüzde 27.1, parlamentodakileriniseyüzde 14.4 olarak ölçüldü. Kadına karşı şiddetin tırmandığı günlerde, Türkiye İstatistik Kurumu´nun yayınladığı istatistikler, kadınların pek çok kritik alanda hep ikinci planda kaldıklarını ortaya koydu. Türkiye´de nüfusun yüzde 49.8´ini oluşturan kadınların, 15 ve daha yukarı yaş grubu içinde istihdam edilme oranı yüzde 27.1 oldu. Avrupa Birliği (AB) bünyesindeki 28 ülkede kadınların ortalama istihdam oranı ise yüzde 58.8 düzeyinde. Kamusal alanda üst düzey kadın yöneticilerin oranı da 2013 yılında olduğu gibi 2014´te yüzde 9.4 seviyesinde ölçüldü.

İşçiler ve bakmakla yükümlü oldukları yakınları neden sol partilere oy vermiyor ve neden sürekli sağda ki tutucu, gerici, kendi çıkarlarına ters düşen partilere oy veriyor sorusuna Tek Gıda-İş SendikasınınGenel Başkanı ve sendikacılığımızın en tutarlı, omurgalı isimlerinden Mustafa Türkel başlıkta ki yanıtı veriyor:

Muharrem Yılmaz: Dünyanın en gelişmiş 25 ülkesi en gelişmiş demokrasisidir. Temelin üzerine çoğunluğun veridği yetkiyi azınlığın haklarını da savunan bir yönetim anlayışı gerekir

Dünya sendikacılık tarihini inceleyenler şunu göreceklerdir ki siyasal kurumlar üzerinde baskı kurulmadığı sürece çalışanlar hiçbir kazanım elde edememişlerdir.

Osmanlı İdaresi de grev hakkından şikayetçiydi: Ameleye ha verirsen siyaset yapar. 1908´de Hürriyet´in ilanı işçi hareketleri ve grevler açısından görülmemiş bir canlılık yarattı. Grevler İstanbul ve Selanik´in ardından İzmir, Aydın, Beyrut, Samsun ve Üsküp gibi kentlere yayıldı. Ama devlet ve sermaye karşılık vermekte gecikmeyecekti.

Demokratik yapının yeniden inşasına özgür ve ayakları yere basan, ülkenin sorumluluğunu taşıyacak yeni bir sendikal anlayışının gergefi işlenerek başlanabilir. Bu taşın altına eline koymak isteyen genç bilim adamlarına ve emeği savunan aydınlara Tek Gıda-İş Sendikası kapılarını açmak ve yeni bir sendikal düzen için yuvarlak masa toplantısı düzenlemek istiyor.

Başlarken, temel önerme şu olacak: AKP-Cemaat kavgası, temelde bir sınıf mücadelesidir; sınıf mücadelelerinin bir tezahürü, yansımasıdır… Bu önerme muhtemelen ya yanlış ya da fazla indirgemeci bulunacaktır. Önce, yanlış bulacaklar için açıklamaya çalışalım.

Altın ve bozuk para gibi değerli madenlerin basıldığı Beşiktaş´taki Darphane işyeri ile pasaport, nüfus cüzdanı gibi kıymetli evrakların basıldığı Cevizli´deki Damga Matbaası´nda 8 Temmuz´da başlayan grev sürüyor.

Geçenlerde bir gün, konuyla ilgili yasa değişikliği çalışmaları hakkında basına açıklama yapan ilgili bakanın banka ücretleri ile ilgili olarak “Bankalarla pazarlık yapıyoruz” mealinde sözleri kulağıma çalınmıştı.

Mal veya hizmetin satıcısı, yüklendiği edimi yerine getirmenin gereği olan her bir hareket ve işlemi atomize edip ayrı ayrı hizmetlermiş gibi, fazladan her biri için haksız bedeller fatura etmektedir. Sözleşmenin egemeni, avını gırtlağından yakalamış, istediği kadar koparacaktır.

PTT, dağıtım ve kargo hizmetleri için 20 bölgede ihale yaptı. Bu kuruluşun daha önce yaptığı APS (Acele Posta Servisi), taahhütlü mektup ve kargo gibi hizmetler 29 aylığına taşeron şirketlere verildi. Taşeron şirketler de, bu hizmetleri 1 Şubat 2013 itibariyle uygulamaya başladı.

Çalışanların, özellikle işçi tanımında olanların elleri AKP´ye oy vermeye mahkûm mudur? Üzülerek belirtelim ki sanayi ve hizmetlerde çalışan işçiler, sanayi devriminin işçileri olamamış, kırsal alanda edindikleri örf ve adetleri, inançları kentlere ve işyerlerine de taşımış ve fabrikalarda tarım işçisi alışkanlığı ile ve köylü kimliği ile yaşamını sürdürmüştür.