Türkiye İstatistik Kurumu 2006 yılından beri gelirin fonksiyonel dağılımını açıklamıyor. Yani milli gelirin ne kadarının emekliye, ne kadarının işçiye ve memura, ne kadarının rantiyeciye ve sermayedara verildiği bilgisi sizlerden saklandığı gibi bu tür gelir paylaşımını tartışmak yerine, etnik kökene göre demokrasiyi tartışmamızı istiyorlar. Bana göre şu anda emeğin ve emeklilerin payı yerlerde sürünürken, sermaye ve rantiyeciler bütçeyi ve milli geliri okkalı bir şekilde götürüyorlar.

OECD raporuna göre Türkiye, gelir dağılımı eşitsizliğinin en fazla olduğu 21 ülke içinde Türkiye ikinci sırada yer aldı. Rapor, 1985-2010 arasında Türkiye’nin büyümesinin yüzde 4.6’sını gelir adaletsizliği nedeniyle kaybettiğini gösteriyor.

Bilgi kirliliğinin olağandışı seviyelere yükseldiği ve aşırılık sınırlarının zorlandığı zamanlarda, çoğunluk açısından farkındalığın artması kolay olmuyor.

“Orta gelir tuzağı” sorunu iktisat biliminin görece yeni kavramlarından. Ancak “uğraş” olarak iktisat biliminin tarihi kadar eski. Kavram, kabaca, büyümenin görece kolay olan ilk aşamaları aşıldıktan sonra üretkenlik kazanımlarına dayalı sürdürülebilir bir büyüme sürecine geçişin sıkıntı ve zorluklarını ifade etmek için kullanılmakta. İkinci Dünya Savaşı sonrası dünya ekonomisine ilişkin gözlemler, ülkelerin kabaca 15 bin dolarlık kişi başına gelir düzeyine ulaştığı noktadan sonra büyüme temposunda ciddi sıkıntı yaşamış olduklarını belirtiyor.

Kişi başına gelir yüzde 2,8´de kaldı 2012´de yaşanan yüzde 2,1 büyümenin ardından 2013´teki büyümenin yüzde 4´e ulaştığı belirlenirken, büyüme iç taleple gerçekleşti Yıllık büyüme yüzde 4´ü bulurken kişi başına gelirde artış sabit fiyatlarla yüzde 2,8´de kaldı

TÜİK´in gelir dağılımı araştırmalarının bir türevi de yoksulluk araştırmaları. Dünkü yazımda, TÜİK´in, paylaşılan gelirinin tesbitinde güvenilmez bir yöntem kullandığından bahsetmiştim. O güvenilmez veriler yoksullann sayısının, yoksulluk oranının saptanmasında da yanlışlara sevk ediyor ve kamuoyuna hem eksik ve yanlış yoksulluk bilgileri hem de eksik yoksullaşma oranlan vermeye götürüyor. Bakın; neler, nasıl eksik ve yanlış gösteriliyor,

Zengin ile yoksul arasındaki eşitsizlik giderek büyüyor. 2012 yılında en zengin kesimin geliri en yoksul kesimin gelirinin 12 katı oldu. TÜİK’in araştırması gelir dağılımındaki artan eşitsizliğin yoksula yansımalarını da ortaya koydu.

Gelir vergisi rekortmenleri ile ilgili tartışmaları, gelir vergisini asıl ödeyenlerle yani gelir vergisinin yüzde 90’ını stopaj (vergi kesintisi) yoluyla ödeyenlerle devam ettiriyoruz.
2012 yılında yapılan gelir vergisi kesintilerinin de dağılımı belli oldu. Dağılıma baktığımızda, ücretler, mevduat faizi ve işyeri kiralarından kesilen vergiler dikkati çekiyor…

2011 yılında yapılan gelir vergisi kesintilerinin dağılımı belli oldu.

Ahır yapılan cami-tek vatan-tek bayrak-beyaz kefen popülizminin dalga dalga yayıldığı ülkenin en zengin 100 kişisi, 3 milyon 215 bin asgari ücretlinin 700 küsur TL´lik zenginliğinden ödediği Gelir Vergisi´nin üçte biri kadar vergi ödemiyordu. Ama sıra bir gün milli iradenin de şişen milli gelirden alacağı payı sormaya yani siyasetin kendisine sıra gelecekti.

Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı OECD´nin Büyümeye Geçiş raporuna göre Türkiye, gelir dağılımındaki adaletsizlikte OECD ortalamasının üzerinde. Türkiye; gelir adaletsizliğinde en alttaki bölümde Şili, İsrail, Meksika, Portekiz ve ABD ile birlikte yer aldı. Bu ülkelerde ve Türkiye´de emek, sermaye ve serbest meslek gelirlerinde yüksek yoğunlaşma görüldüğü, yoksulluk oranlarının da yüksek olduğu belirtildi.

TÜlK´in son Gelir Araştırması, öncekiler gibi, çoğu yorumcu ve akademisyen tarafından, olduğu gibi doğru kabul edildi, üstüne ahkâmlar kesildi. Bilim, sorgulamak demektir.