Türkiye’de 1967-1968 yıllarında çeşitli biçimlerdeki işçi eylemlerinde büyük bir artış yaşandı. Bu artışın bir nedeni, 1964-1966 döneminde kamu kesiminde çalışan ve sendikalara üye olan işçilerin gerçek ücretlerinde yaşanan artıştı.

20.2.1947 gün ve 5018 sayılı İşçi ve İşveren Sendikaları ve Sendika Birlikleri Hakkında Kanun 26.2.1947 günlü Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdi.

Asgari ücret görüşmesi öncesi iktidara seslenen Türk-İş Başkanı Ergün Atalay, “Cambaz olsanız 11 bin 402 TL’lik asgari ücretle bir hafta geçinemezsiniz” dedi.

15 Ekim 1961 tarihinde İstanbul İşveren Sendikaları Birliği’nin kurulması ve bu örgütün 1962 yılı Aralık ayında yaptığı genel kurulda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu’na (TİSK) dönüşmesine kadar, Türkiye’de işçi-işveren ilişkilerinde işverenlerin görüş ve taleplerini formüle eden ve ilgililere ileten örgüt, Türkiye Odalar Birliği (TOBB) idi.

Türkiye’de işverenlerin genellikle bilinen TÜSİAD, MÜSİAD ve TUSKON gibi yapılanmaları dışındaki dernek örgütlenmeleri genellikle zannedildiğinden çok daha yaygın ve etkilidir.

Türkiye’de işçi sendikacılığı ve işçi sınıfı hareketi konusunda sayıları binleri bulan makale ve birkaç yüzü bulan kitap yayımlanmış, üniversitelerde çok sayıda yüksekli şans ve doktora tezi hazırlanmıştır.

Tekgıda-İş Sendika Akademisi’nin geçmiş haftalardaki raporlarında, Türkiye sendikacılık tarihinde büyük ölçüde ihmal edilen “Türk-İş’in siyasi partilerle ilişkileri ve bir siyasi parti kurma tartışmaları” ele alınmıştı.

Türk-İş’in mevcut siyasi partilerin karşısında tavır alarak bir siyasi parti kurma tartışmaları, 1997-1999 döneminde de devam etti.

Türkiye’de dış tahrik ve yönlendirmelerle siyasi cinayetlerin yoğunlaştığı ve iktidarda CHP’nin bulunduğu 1979 yılında, 16-22 Nisan günleri Türk-İş’in 11. Genel Kurulu toplandı. Genel kurulda tartışılan konuların başında, Türk-İş’in siyasi partilerle ilişkileri ve bir parti kurması konusu yer alıyordu.

1971-1980 döneminde Türk-İş’in siyasi partilerle ilişkileri konusunda çok kapsamlı ve geniş katılımlı toplantı ve tartışmalar yapıldı.

Bu yıl da 1 Mayıs’ı “işçi sınıfının uluslararası birlik, dayanışma ve mücadele günü” olarak kutlayacağız.

Türk-İş içindeki bazı sendikaların 1971 yılı Ocak ayında hazırladığı 4’ler Raporu (1971 Türkiyesinde İşçi Hareketi ve Sendikalarımız, Ortak Reform Yolları Üzerine Eleştiriler ve Araştırmalar) ve ardından 12 sendikanın 1971 yılı Temmuz ayında hazırladığı Sosyal Demokrat Düzen, İlkeler, Amaçlar, Yöntem raporu sonrasında “Sosyal Demokrat Sendikacılar Konseyi” adıyla bir yapılanma ortaya çıktı.