Türk-İş’in mevcut siyasi partilerin karşısında tavır alarak bir siyasi parti kurma tartışmaları, 1997-1999 döneminde de devam etti.

1995 yılında iktidarda Tansu Çiller’in başbakanlığında DYP-CHP Koalisyon Hükümeti vardı. 25 Haziran 1993 tarihinde görev alan bu 50. Cumhuriyet Hükümeti 5 Ekim 1995 tarihine kadar iktidarda kaldı. 1995 yılında Türk-İş ile Hükümet arasında kamu kesimi toplu sözleşme görüşmeleri sürüyordu.

Türkiye ekonomisi 1994 yılı başlarında bir ekonomik kriz yaşamaya başladı. Tansu Çiller’in başbakan ve Murat Karayalçın’ın başbakan yardımcısı olduğu hükümet, 5 Nisan 1994 günü bir istikrar programı açıkladı.

Türk-İş içindeki CHP’li sendikacılar, 1976 yılında “Türk-İş Üyesi Sosyal Demokrat Sendikalar” adıyla yeni bir hareket başlattı. Bu yapı, 1971 yılında Abdullah Baştürk ve Genel-İş’in önderliğini yaptığı “Sosyal Demokrat Sendikacılar Konseyi”nden farklı bir girişimdi.

1971-1980 döneminde Türk-İş’in siyasi partilerle ilişkileri konusunda çok kapsamlı ve geniş katılımlı toplantı ve tartışmalar yapıldı.

Türk-İş içinde siyasi partilerle ilişkiler konusu 1970 yılında çok farklı toplumsal koşullarda gündeme geldi.

24 Ocak 1980 günü açıklanan istikrar programı, çeşitli düzenlemelerin yanı sıra, Türkiye’de özellikle 1929 yılından beri uygulanmakta olan ithal ikameci sanayileşme politikasından ihracata dönük sanayileşme politikasına geçişi de getirdi.

2021 yılında Yunanistan’da toplam işgücü 3,9 milyondu. Bu toplamın 2,3 milyonunu erkekler, 1,6 milyonunu kadınlar oluşturuyordu.

Üyelerinin ortak ekonomik ve sosyal hak ve menfaatlerini korumak ve geliştirmek üzere kurulan sendikalar, işyerlerinde/işletmelerde temsil faaliyetlerini işyeri sendika temsilcileri aracılığıyla yerine getirir.

Tekgıda-İş Sendikası “İkinci Yüzyılın İktisat Kongresi” hazırlık çalışmaları kapsamında, 5 Ekim 2022 günü İzmir’de gerçekleştirilen İşçi Grubu toplantısına, Türkiye’de işçilerin ve sendikaların sorunlarına ilişkin ayrıntılı bir rapor sundu ve ayrıca sorulan soruları yanıtladı.

Türkiye’deki özelleştirme uygulamaları genel olarak Türkiye ekonomisine verdiği zararın ötesinde, başta işçi sınıfı olmak üzere, toplumun tüm emekçi sınıf ve tabakalarına ve ayrıca ulusal güvenliğimize ve milli bütünlüğümüze de önemli zararlar verdi.

Özelleştirme sürecinin başladığı ve hızlandığı dönemde, kamu kurum ve kuruluşlarında çalışan işçilerin çok büyük bölümü Türk-İş’e bağlı sendikalarda örgütlüydü.