İşçilerin talepleri dünyanın dört yanında sokağa taşınırken Labor Action Tracker’a göre 2023’te ABD’de iş durdurma sayısı 1,5 kat arttı. Konuya dair raporlama bulunmayan Türkiye’de ise işçi hakkı neredeyse yok.

6 Kasım 1983 tarihinde yapılan milletvekili genel seçimleriyle 12 Eylül 1980 Darbesi hukuken sona erdi. Seçimlerde en fazla oyu alan Anavatan Partisi iktidara geldi.

12 Eylül 1980 Darbesi’nden 1983 yılı sonuna kadarki yıllar, Türkiye’nin toplumsal ve siyasal tarihi açısından büyük hak ihlalleriyle dolu kara sayfalardır.

12 Eylül 1980 Darbesi’nin ardından 1961 Anayasası’nın yerini alacak bir Anayasanın hazırlık çalışmaları Milli Güvenlik Konseyi tarafından atanan/onaylanan Danışma Meclisi’nde başladı.

Günümüzde kamu işverenlerinin büyük bölümü Türk Ağır Sanayii ve Hizmet Sektörü Kamu İşverenleri Sendikası’na (TÜHİS) üyedir. TÜHİS günümüzde TİSK’in üyesidir. Ayrıca Mahalli İdareler İşveren Sendikası (MİS) gibi kuruluşlar da vardır.

Türkiye’de işverenlerin kendi aralarında örgütlenmelerinin yanı sıra, esnaf ve köylü örgütleriyle birlikte bir cephe kurma konusundaki en önemli girişimleri, Türk Hür Teşebbüs Konseyi’dir.

1975-1980 döneminde Türkiye büyük ekonomik, toplumsal ve siyasi kargaşa yaşadı. Bu kargaşa işçi-işveren ilişkilerine de yansıdı.

Türkiye’de işçi sendikacılığının gelişmesi işverenlerin örgütlenmesini de geliştirdi. Özellikle 1974 yılından itibaren işçi eylemleri arttı.

Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu (TİSK) 1968-1970 dönemindeki işçi eylemlerinden büyük ölçüde rahatsız oldu. 12 Mart 1971 darbesi sonrasında sıkıyönetim sayesinde bu eylemlerin önlenmesi çalışma hayatında bir sükûnet sağladı.

Toplu pazarlıkta belirli yollar tüketilmeden yapılan grev kanun dışıdır. Bu durum, işçilerin tazminatsız işten çıkarılmasına, sendikanın tazminat ödemesine ve hatta sorumlular hakkında cezai işlem yapılmasına dahi sebep olabilir.

Türkiye’de 1967-1968 yıllarında çeşitli biçimlerdeki işçi eylemlerinde büyük bir artış yaşandı. Bu artışın bir nedeni, 1964-1966 döneminde kamu kesiminde çalışan ve sendikalara üye olan işçilerin gerçek ücretlerinde yaşanan artıştı.

Türkiye’de işveren sendikacılığı 1960’lı yıllarda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu’nun (TİSK) öncülüğünde gelişti.