Türkiye’de 28 Haziran 1996 – 30 Haziran 1997 döneminde iktidarda Refah Partisi ve DYP ittifakıyla Erbakan Hükümeti bulunuyordu. Bu hükümette, Refah Partisi Genel Başkanı Necmettin Erbakan, başbakan; DYP Genel Başkanı Tansu Çiller Dışişleri Bakanı ve Başbakan Yardımcısı; Hak-İş’in eski genel başkanı Necati Çelik Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanıydı.

Rejimin politikaları sosyal yardıma muhtaç sayısında dramatik artışa yol açtı. Nüfusun %25’i yardıma muhtaç halde. Bakanlık ise verilen yardımla övünüyor.

Anadolu’nun binlerce yıl öncesinde ana tanrıçası Kibele idi. Kibele’nin adı, Yunan mitolojisinde Rhea oldu. Kibele veya Rhea, Yunan mitolojisindeki Zeus’un annesiydi. Tanrıların en büyüğünün Kibele’den Zeus’a geçişi, herhalde anaerkil toplum yapısının değişmesinin bir ürünüydü.

Türkiye’de işçi-işveren ilişkilerinde ve işveren sendikacılığı tarihinde son derece önemli bir gelişme, 1997-1998 yıllarında TÜRK-İŞ, DİSK, TESK, TOBB ve TİSK’in oluşturduğu ve “Sivil İnisiyatif”, “Beşli Girişim” veya “Beşli Çete” olarak bilinen girişimin çalışmalarıdır.

Çalışma Bakanlığı’nın 2024 Performans Programı’na göre her kalemin bütçesinde artışa gidilirken sadece çocuk işçiliğiyle mücadelede kesinti yapıldı.

Türkiye’deki çalışma hayatını ele alan araştırmanın sonuçları, çalışanların ihtiyaçları ve mutluluğu hakkında geliştirilmesi gereken yönler olduğunu gösteriyor.

12 Eylül 1980 Darbesi ile başlayan dönem, 6 Kasım 1983 tarihinde yapılan genel seçimlerle hukuken sona erdi. Ancak milletvekili genel seçimlerinde beklenenin aksine bir gelişme yaşandı.

Her geçen yıl iş cinayetleriyle ülke tarihindeki kara günlerin sayısı artıyor.

“Kadın işçilere bir yaşından küçük çocuklarını emzirmeleri için günde toplam bir buçuk saat süt izni verilir. Bu sürenin hangi saatler arasında ve kaça bölünerek kulllanılacağını işçi kendisi belirler. Bu süre günlük çalışma süresinden sayılır.”

İktidara yakın basının ortaya attığı çalışma saatlerinde kısalma haberlerinin esnek çalışma sisteminin önünü açacağı belirtildi.

TÜİK’İN verilerine göre iş bulma umudu olmayanların sayısı 2 milyon kişiye dayandı. İşgücüne dahil edilmediği için işsiz sayılmayanlar arasındaki kadın oranında artış yaşanarak 1 milyon 60 bine ulaştı.

12 Eylül 1980 Darbesi’nden 1983 yılı sonuna kadarki yıllar, Türkiye’nin toplumsal ve siyasal tarihi açısından büyük hak ihlalleriyle dolu kara sayfalardır.