Türkiye tarihinde bir İLK’i yaşıyoruz. Cumhuriyet’in kazanımlarına yönelik güçlü bir saldırı, başta işçi sınıfı olmak üzere emekçi sınıf ve tabakaların ekmeğine ve haklarına yönelik güçlü bir saldırıyla eşzamanlı olarak gerçekleşiyor.

Türkiye’de işverenlerin genellikle bilinen TÜSİAD, MÜSİAD ve TUSKON gibi yapılanmaları dışındaki dernek örgütlenmeleri genellikle zannedildiğinden çok daha yaygın ve etkilidir.

Türkiye ekonomisi Cumhuriyet tarihinin en derin krizinin henüz başlarındadır. Son aylardaki yüksek oranlı fiyat artışlarıyla birlikte, özellikle işçi sınıfı açısından, çok hızlı ve büyük boyutlu bir mutlak yoksullaşma yaşanmaktadır.

Teknolojinin bugünkü aşaması tüm insanlığın en temel maddi ihtiyaçlarının karşılanabilmesini mümkün kılabilecek düzeydedir. Buna karşın, kapitalizm ve emperyalizm nedeniyle, birçok ülkenin halkı sömürü ve baskı altındadır.

Tekgıda-İş Sendika Akademisi’nin geçmiş haftalardaki raporlarında, Türkiye sendikacılık tarihinde büyük ölçüde ihmal edilen “Türk-İş’in siyasi partilerle ilişkileri ve bir siyasi parti kurma tartışmaları” ele alınmıştı.

Türk-İş’in mevcut siyasi partilerin karşısında tavır alarak bir siyasi parti kurma tartışmaları, 1997-1999 döneminde de devam etti.

1995 yılında iktidarda Tansu Çiller’in başbakanlığında DYP-CHP Koalisyon Hükümeti vardı. 25 Haziran 1993 tarihinde görev alan bu 50. Cumhuriyet Hükümeti 5 Ekim 1995 tarihine kadar iktidarda kaldı. 1995 yılında Türk-İş ile Hükümet arasında kamu kesimi toplu sözleşme görüşmeleri sürüyordu.

12 Eylül 1980 darbesinin ardından, Milli Güvenlik Konseyi’nin 12.9.1980 günlü Resmi Gazete’de yayımlanan 7 numaralı bildirisiyle siyasi parti faaliyetleri yasaklandı: “Siyasi parti faaliyetleri yasaklanmıştır. Parti bina ve tesisleri sıkıyönetim ve garnizon komutanlıklarınca emniyet ve kontrol altına alınacaktır.”

Türkiye’de dış tahrik ve yönlendirmelerle siyasi cinayetlerin yoğunlaştığı ve iktidarda CHP’nin bulunduğu 1979 yılında, 16-22 Nisan günleri Türk-İş’in 11. Genel Kurulu toplandı. Genel kurulda tartışılan konuların başında, Türk-İş’in siyasi partilerle ilişkileri ve bir parti kurması konusu yer alıyordu.

Türk-İş tarihine ilişkin araştırma, tez ve kitaplarda hiç ele alınmamış bir girişim, Türk-İş’in 16-22 Nisan 1979 günleri toplanan 11. Genel Kurulu öncesinde sol eğilimli sendikacıların oluşturduğu TÜRK-İŞ DEMOKRATİK İŞÇİ HAREKETİ’dir.

Türk-İş içindeki CHP’li sendikacılar, 1976 yılında “Türk-İş Üyesi Sosyal Demokrat Sendikalar” adıyla yeni bir hareket başlattı. Bu yapı, 1971 yılında Abdullah Baştürk ve Genel-İş’in önderliğini yaptığı “Sosyal Demokrat Sendikacılar Konseyi”nden farklı bir girişimdi.

TEKGIDA-İŞ SENDİKA AKADEMİSİ Cumhuriyet Halk Partisi’nin Türk-İş içinde etkisini artırma çabalarının başını çeken, 4’ler Raporu ve 12’ler Raporu’nun ve ardından Sosyal Demokrat Sendikacılar Konseyi’nin önderi konumundaki kişi, Abdullah Baştürk idi. Abdullah Baştürk, Genel-İş Sendikası’nın genel başkanlığının yanı sıra, TBMM’de, 1969-1973 döneminde CHP listesinden Yozgat milletvekili ve 1973-1977 döneminde CHP listesinden İstanbul milletvekili olarak görev yaptı. […]