Geçenlerde bir işçi arkadaşla sohbet ediyorduk. Kendisinin ve arkadaşlarının son dönemde çok mağdur olduklarını anlattı.

Türkiye’deki 16,4 milyon işçiden 2,4 milyonu sendikalı. Özel sektörde bu oran yalnızca yüzde 7 olurken ezici çoğunluk kamuda.

Emekçilerin tarikat eliyle sınıf bilincinden uzaklaştırıldığını söyleyen TEKGIDA-İŞ Genel Başkanı Mustafa Türkel, “Din sömürüsü ya da siyasi parti bilinci ve şükretme etkisindeler” dedi. Türkel, örgütlenmenin önündeki en önemli engelin de yargı olduğunu vurguladı.

Türkiye’de ekonomik kriz giderek daha da derinleşiyor. Krizin etkilerinin geniş halk kitlelerine hemen yansımasını ertelemek amacıyla çeşitli politikalar uygulanıyor.

1975-1980 döneminde Türkiye büyük ekonomik, toplumsal ve siyasi kargaşa yaşadı. Bu kargaşa işçi-işveren ilişkilerine de yansıdı.

Yükseköğretim mezunları ile ilkokul ve altı eğitimli çalışanlar arasındaki kazanç farkı, son 15 yıllık dönemde 2,73 katından 1,92 kata kadar geriledi.

Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu (TİSK) 1968-1970 dönemindeki işçi eylemlerinden büyük ölçüde rahatsız oldu. 12 Mart 1971 darbesi sonrasında sıkıyönetim sayesinde bu eylemlerin önlenmesi çalışma hayatında bir sükûnet sağladı.

Son günlerde haberlerde tekrar tekrar milyonlarca işçinin, sendikaların ve konfederasyonların, 2024 yılında uygulanacak asgari ücreti “beklediği” söyleniyor. Gerçekten de asgari ücret “bekleniyor.”

Asgari Ücret masası kuruldu. Masada yoğun pazarlık yapılacak. Çatışmalar olacak. Boyalı basına malzeme çıkacak. Sonra Sayın Cumhurbaşkanı imdada yetişecek. Asgari ücreti açıklayacak.

Türkiye’de işveren sendikacılığı 1960’lı yıllarda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu’nun (TİSK) öncülüğünde gelişti.

25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü, kadına yönelik şiddete karşı farkındalık yaratmak amacıyla BM (Birleşmiş Milletler) tarafından ilan edilen bir gündür.

Ülkemizde özel sektör ve kamuda üç ayrı asgari ücret uygulanmaktadır. Özel sektördeki asgari ücret diğerlerine göre çok düşüktür.