Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu (TİSK) 1968-1970 dönemindeki işçi eylemlerinden büyük ölçüde rahatsız oldu. 12 Mart 1971 darbesi sonrasında sıkıyönetim sayesinde bu eylemlerin önlenmesi çalışma hayatında bir sükûnet sağladı.

Türkiye’de 1967-1968 yıllarında çeşitli biçimlerdeki işçi eylemlerinde büyük bir artış yaşandı. Bu artışın bir nedeni, 1964-1966 döneminde kamu kesiminde çalışan ve sendikalara üye olan işçilerin gerçek ücretlerinde yaşanan artıştı.

Türkiye’de işveren sendikacılığı 1960’lı yıllarda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu’nun (TİSK) öncülüğünde gelişti.

İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi’nin verilerine göre kasım ayında 137, yılın ilk 11 ayında da 1772 işçi hayatını kaybetti.

Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu tarafından düzenlenen “Ortak Yarınlar Programı”nda ödüller sahiplerini buldu.

İş Sağlığı ve İşçi Güvenliği Meclisinin raporuna göre ekim ayında 150, yılın ilk on ayında en az 1634 işçi iş cinayetlerinde yaşamını yitirdi.

Asgari ücret görüşmeleri öncesinde emekçi ve işverenler artış oranını tartışmaya başladı.

Türkiye tarihinde işverenlerin en önemli örgütlenmelerinden biri, Fethullahçı casusluk ve terör örgütünün işveren dernekleri ve bunların üst örgütü olan Türkiye İşadamları ve Sanayiciler Konfederasyonu TUSKON idi.

Türkiye’de işveren dernekleri içinde uzun yıllardır en önemlisi, büyük sermaye gruplarının 1971 yılında kurduğu ve etkisini hızla artırmış olan Türk Sanayicileri ve İş İnsanları Derneği’dir.

Türkiye’de işverenlerin genellikle bilinen TÜSİAD, MÜSİAD ve TUSKON gibi yapılanmaları dışındaki dernek örgütlenmeleri genellikle zannedildiğinden çok daha yaygın ve etkilidir.

Türkiye’de işçi sendikacılığı ve işçi sınıfı hareketi konusunda sayıları binleri bulan makale ve birkaç yüzü bulan kitap yayımlanmış, üniversitelerde çok sayıda yüksekli şans ve doktora tezi hazırlanmıştır.

Genel olarak, bazı iktisat yazanlar, özellikle Siyasi İktidar ekonomide cari açığı ve büyümeyi yanış yorumluyor.