Türkiye ekonomisinde yaşanan 1991 krizinden sonra işten çıkarmalar artınca, işçilerin ve işçi sendikalarının kanunla iş güvencesinin sağlanması talepleri arttı.

Türkiye’de işçi sendikacılığının gelişmesi işverenlerin örgütlenmesini de geliştirdi. Özellikle 1974 yılından itibaren işçi eylemleri arttı.

İş dünyası, 2024’te geçerli olacak yeni asgari ücretin enflasyonun üzerinde belirlenmesi ve artışın zamlarla eritilmemesi gerektiğini belirtiyor.

Hükümet asgari ücretin yılda bir kez saptanmasını dayatıyor. İktidarın bu dayatması seçim sonrasındaki kemer sıkma politikasının işaret fişeği. Tek sefer saptanacak asgari ücret pahalılık karşısında hızla eriyecek.

Türkiye’de özellikle Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarı döneminde güçlenen mütedeyyin işveren çevrelerinin ülke çapındaki dernek örgütlenmesi Müstakil Sanayici ve İşadamları Derneği’dir (MÜSİAD). MÜSİAD, bir ölçüde TÜSİAD’a bir alternatif olarak 9 Mayıs 1990 tarihinde kuruldu.

Türkiye’de işveren dernekleri içinde uzun yıllardır en önemlisi, büyük sermaye gruplarının 1971 yılında kurduğu ve etkisini hızla artırmış olan Türk Sanayicileri ve İş İnsanları Derneği’dir.

Türkiye’de işveren sendikalarının yanı sıra çok sayıda işveren derneği ve vakfı bulunmaktadır. Bunların TÜSİAD, MÜSİAD, TUSKON gibi bazıları kamuoyu tarafından bilinmekle birlikte, diğer işveren dernekleri ve vakıfları da son derece önemlidir.

Türk-İş’in mevcut siyasi partilerin karşısında tavır alarak bir siyasi parti kurma tartışmaları, 1997-1999 döneminde de devam etti.

Türkiye ekonomisi 1994 yılı başlarında bir ekonomik kriz yaşamaya başladı. Tansu Çiller’in başbakan ve Murat Karayalçın’ın başbakan yardımcısı olduğu hükümet, 5 Nisan 1994 günü bir istikrar programı açıkladı.

Türk-İş tarihine ilişkin araştırma, tez ve kitaplarda hiç ele alınmamış bir girişim, Türk-İş’in 16-22 Nisan 1979 günleri toplanan 11. Genel Kurulu öncesinde sol eğilimli sendikacıların oluşturduğu TÜRK-İŞ DEMOKRATİK İŞÇİ HAREKETİ’dir.

“İmkân olsa yurt dışına gider misin?” sorusuna gençlerin yarısı neresi olduğuna göre karar vereceğini belirtirken; üçte birinden fazlası ülke fark etmeksizin yurt dışına gitmek istiyor.

Türkiye’deki 170’in üzerinde üniversitede okuyan ya da yeni mezun olmuş 18-34 yaş aralığındaki gençler arasında yapılan araştırmaya göre; gençlerin yüzde 80’i şirketlerin çalışanları önemsemediğini ve ekonomik koşullardan fayda sağladığını düşünürken, yüzde 93’ü iş bulma imkanının her geçen gün zorlaşmasından dolayı geçici olarak düşük ücretlere sessiz kalıyor.