Her yıl aynı oyunu izleriz,
Bıkmadan usanmadan.
Ve hepimiz bu oyunun bilinen aktörleri oluruz, elimizde olmadan…

 Her yıl aynı oyunu izleriz,
 Bıkmadan usanmadan.
 Ve hepimiz bu oyunun bilinen aktörleri oluruz, elimizde olmadan…

 Bu orta oyununun adı “Asgari Ücret” belirleme toplantılarıdır.

 Bir yandan asıl aktör Hükümet adına katılanlar, diğer tarafta yardımcı aktörler İşveren temsilcileri,

 … Ve üvertür oyuncular da sözde işçi temsilcisi olarak katılan bizler.

Bu oyun hep aynı şekilde sahnelenir ve oyuncular rollerini oynanmaya devam ederler.

Aktörler aynı, konu aynı, mimikler, figürler sözler hep aynı. Değişen sadece kurumlar adına katılan kişiler.

 Kişilerin değişmesi ne oyunun sahneye konuluşunu, ne de oyunu seyreden seyircinin coşkusunu ve ne de oyunun finalini hiç mi hiç etkilememektedir.

 Bilinen göstermelik toplantılar, oradan buradan yapılan sonucu önceden belirlenmiş teknik hesaplar vs, vs…

 Ve bir gün, yani sürecin dolmasına yakın bir gün, oyunun finali için taraflar son toplantıyı yaparken, toplantı başkanının eline bir not iliştirilir. “Yeni asgari ücret” de o notta yazılıdır.

 İşte o an nasıl bir oyun içinde ve nasıl bir rol üstlendiğinizi anlarsınız.

O ana kadar seyirciyi oyalamak için ortaya koyduğunuz sahne performansı,

O ana kadar birilerinin, toplantıları ciddiye almakla ne kadar hata ettiğini,

… Ve bir bütün olarak aslında hepimizin o oyundaki rolünü kimlerin nasıl belirlediğini anlarsınız …

Anlarsınız anlamasına da yapacak bir şeyiniz olmadığından mı, yoksa çaresizliğinizden mi bilinmez, boğazınıza düğümlenir isyanınız yüreğinize gömülür ….. susarsınız.
 
Öyle olmak zorundasın, oyunun finalini yazanlar, rolleri dağıtanlar öyle uygun görmüşlerdir çünkü.

 Siz isteseniz de istemeseniz de sınıf bilinci – siyasal bilinci gelişmemiş toplumların kaderidir bu.

 Bu kaderi – bu yazgıyı değiştirecek olanlar, hüküm için ayağa kalkmadıkları sürece de bu oyun böyle oynanmaya devam edecek.