Geçen hafta bu köşede AKP iktidarının ekonomik bilançosunu tartışmaya başladım. Kısaca hatırlatayım:

Neoliberalizm toplumun dokusunu değiştiriyor, parçalıyor, güvencesizleştiriyor ve daha itaatkâr hale getiriyor. Bu nedenle seçmen yolsuzluk konusunda daha vurdumduymaz olabiliyor. Tutunma mekanizmalarının acımazlığının yaratmış olduğu ahlaki çözülme nedeniyle vicdanlar sağır olabiliyor.

Rüşvet, yolsuzluk, bir ekonomik modelden diğerine geçerken oluşan belirsizlik ortamında, “yasal boşluklarda” aniden çoğalır (“Benim memurum işini bilir”). Bir siyasi rejimden diğerine geçmeye zorlanan toplumlardaysa rüşvet, yolsuzluk adeta salgın hastalık düzeyinde bir patlama sergiler.

Gelişmiş ülkelerin borsalarında, 2010’dan bu yana en sıkıntılı ay bitti. Gelişmekte olan ülkelerin ekonomik sorunları da ağırlaşıyor. Capital Economics’in Gelişen Piyasalar (GP) uzmanı, Neil Shearing’e göre “GP’de merkez bankalarının sert faiz artırımlarına karşın, dövizlerin, piyasaların düşmeye devam etmesi, yeni potansiyel olarak daha kaygı verici bir aşamaya işaret ediyor”

Hükümetin Meclise sunduğu 2014 yılı bütçesi AKP´nin iktidara geldiğinden bu yana uyguladığı ekonomik programı sürdüreceğini gösteriyor. AKP´nin 11 yıldır sadakatle uyguladığı bu ekonomi programı, 24 Ocak 1980 kararlarıyla başlatılan ve 2001 yılında Kemal Derviş tarafından revize edilen neoliberal yapısal uyum programlarının devamıdır.

Bugün yazımıza bir soruyla başlayalım: Türkiye’nin en fazla üyeye sahip işçi konfederasyonunun başkanıyla genelkurmay başkanı arasında nasıl bir ilişki kurulabilir?

Fransız profesör Jean Ziegler´ın yeni kitabı Kitlesel Yıkım, biyoyakıt endüstrisinin dünyada nasıl kitlesel yıkımlara yol açtığını irdeliyor. Kitabın Global Research sitesinde yayınlanan pasajlarını okurlarımızla paylaşıyoruz.

Aynı oyun Brezilya’da oynanıyor. Tuzak aynı tuzak. Maksat aynı maksat” dedi Başbakan Erdoğan, hem 5n 1k’sını hem de sırtını hükümete dayamış ve kimilerinin hâlâ “gazete” diyebildiği birtakım kağıtlarda da yazıldı, “dünyanın yükselen iki yıldızı Brezilya ve Türkiye’de oynanan oyunlar” diye…

Dünyanın en büyük ekonomilerinden biri olan ülkenin, 20 sentlik bir bilet zammı için sokaklara dökülmesi, dünyanın öbür ucunda da ekonomimiz büyüyor söyleminin emekçi halkın sosyal gerçeği açısından bir anlam ifade etmediğini gösteriyor.

Gezi Parkı eyleminin siyasi kararların kişisel yaşam alanlarımıza müdahale görüntüsünü yaygınlaştırıp derinleştirerek, aynı anda kapitalizmin tüm hayatımıza ve toplumun geleceğine tehlikeli biçimde müdahalesine de tepkiye dönüştürülmesi gerekir.

Emeğin göreli durumunun bozulmasında ILO´ya göre iki etken belirleyici olmuştur:

Emek hareketinin kamu ve işçi sendikaları olarak parçalanmışlığı nasıl aşılacak?