Çalışanların hakları bir bir ellerinden alınıyor.
Yıllar önce sigortalı olmuş ve o tarihte devletle bir ´anlaşma´ yapmış olan bir çalışana o tarihte vaat edilen haklar uçup gidiyor.

Ortadoğu ülkelerindeki isyanın arkasında baskıcı rejimlerin yanı sıra işsizlik ve yoksulluk var.

Tekgıda-İş Sendikası 1 No’lu Şube Başkanı Türk İş Rize İl Temsilcisi Ziya Aksoy, ÇAYKUR’da yetkili sendikanın Tek Gıda-İş olduğunu söyledi.

Seçim Vaatleri Başladı… Adaylığını Açıklayan Karal Açıkladı: “Çaykur’a 5 Bin İşçi Alınacak!..”

ODTÜ öğrencilerine reva görülen zulüme bakın. Emekçilerin bir torbaya konulup duvardan duvara çarpılmalarını düşünün.

Türkiye’de ve Dünyada 30 yıldır egemen olan bir dönem sona eriyor. “Yeni zamanların” başındayız. Bu yeni zamanların bizden talep ettiği en önemli erdem “cesaret”tir.

Sendikalar ve konfederasyonlar elbette siyasal iktidarlarla sosyal diyalog içinde olacaklardır ama bu ilişki işçi haklarının, çalışma barışının ve sendika özgürlüğünün yok edilmesi pahasına asla sürdürülmemelidir.

Rize İş Mahkemesi Çaykur’da yetkili sendika Tek Gıda İş Sendikasıdır kararı sonrası Tek gıda-İş sendikasından yapılan açıklamada, “2007 yılından bu yana devam eden Çaykur’u özelleştirme, işçiyi köleleştirme, çay üretimini bitirme ve kartelleşme çabalarına yargıdan yine bir darbe geldi.

yaprak tütün depolarında ve TEKEL merkez binasında çalışanlara yapılan tebligatta Akhisar TEKEL´in bugünden itibaren kapılarını kapattığı açıklandı.

Bazı metinler vardır, gözümüzün önündedir ancak önemi fark edilmez. Aşağıda, zaman zaman geri döneceğimiz, biraz uzunca alıntısı yapacağımız Engels’in “Ekonomi Politiğin Bir Eleştiri Denemesi”[1] adlı kısa makalesi böyle bir yazıdır. En azından ülkemizde Marx’ın 1844 El Yazmalarının sonunda yer aldığı için belki de, 1844 El Yazmalarının kendi önemi içinde gözden ırak konumdadır:

ANKARA´ya giderken engellemelerle karşılaştılar. Dayak yediler, biber gazı ve coptan nasiplerini aldılar. Ama geri adım atmadılar 78 gün boyunca Ankara´nın göbeğine çadır kurdular. Önemli bir kesim biter diye beklerken onlar her geçen gün direnişlerini büyüttüler binlerce, on binlerce işçiye umut ve pusula oldular.

Muhafazakar partilerin iktidar olduğu –ki buna Almanya ve İngiltere’deki Thatcher ve Kohl dönemi de dahil edilebilir ve artık Türkiye’de de AKP dönemi- zaman dilimleri işçi haklarının en çok gerilediği, sermayenin saldırılarının yoğunlaştığı, emeğin vasıfsızlaştırıldığı ve bunun dolaysız sonucu olarak emek gücünün değerinin düştüğü anlardır.