Yayla gibi evler son derece modern ve yepyeni eşyalarla döşenmiş. Televizyon dizilerinin çoğunda Anadolu’nun sade yaşama geleneğini sistemli bir biçimde yok etmeye yönelik, kapitalizmin bencil ve gösterişçi tüketiminin teşvik edildiği bir sunuş hakim.

 

Aklıma, asgari ücretin ayda 1603 lira olduğu bir ülkede zenginlerin nasıl yaşadıklarına bakmak geldi.

 

İnternette bazı sitelerde yer alan çeşitli ürünlerin fiyatlarına baktım.

 

 

İstanbloom projesi Zincirlikuyu’da hayata geçirilecekmiş. Konut fiyatları 558 bin dolardan başlıyor ve yukarılara doğru gidiyor. Proje şöyle tanıtılıyor: “Kentin yakınında olup kent karmaşasından uzak, dingin ve sağlıklı bir çevreye sahiptir. İstanbul’un hareketli hayatına yakın olan proje huzurlu doğasıyla da bireylere güzel bir atmosfer sağlamakta. 24 saat güvenlik, bitki ve bahçe bakımı, sağlık hizmetleri, consierge servisi, mesaj ve uyandırma servisi, araç veya uçak kiralama hizmeti, taksi, shuttle ve araba yıkama, kuru temizleme, kuaför ve terzi hizmeti, vale servisi, aşçı ve garson kiralama, parti desteği ve catering hizmetleri yer alıyor. Mahmut Anlar imzası taşıyan evler modern, yeni modern, klasik, yeni klasik olmak üzere 4 farklı tarzı içeriyor.”

 

Bu evlerin fiyatları, bugünkü kurdan hesaplanırsa, 2.5 milyon liradan (eski parayla 2.5 trilyon liradan) başlıyor. Buna göre, asgari ücretli bir işçinin, asgarisi 2.5 milyon liradan satılan bu evlerden birini satın alabilmesi için 1532 ay veya 128 yıl sürekli çalışması ve başka hiçbir yere para harcamaması gerekiyor.

 

 

İnternette bir araba satış sitesine girdim. Ferrari 2015 F12 Berlinetta arabanın fiyatı 970 bin avro, diğer bir deyişle, yaklaşık 4.9 milyon lira. Vatan Partisi’nin yeni aldığı genel merkez binasının tadilatı dahil toplam maliyeti ancak bu kadar. Porsche 2016 911 GT3RS ise daha ucuz, 545 bin avro, 2.7 milyon lira. Mercedes 2016 G500 de aynı fiyattan satılıyor; 545 bin avro veya 2.7 milyon lira. Biraz daha ucuz arabalar da var ancak Türkiye’de zengin dediğiniz insanın bindiği araba herhalde bunlardan biridir.

 

Asgari ücretli bir işçinin bir Ferrari alabilmesi için 3057 ay veya 255 yıl aralıksız çalışması ve hiç para harcamaması gerekiyor.

 

Vakko çok ünlü bir marka. Zenginlerimize ancak Vakko yaraşır. Vakko’nun internet sitesine girdim.

 

Twill sanat eşarp diye bir eşarp var. Bu işlerden anlamayan biri olarak bana göre bir kumaş parçası. Fiyatı 399 liraymış.

 

Bir kadın el çantası ise 1295 liradan satılıyor.

 

Asgari ücretle çalışan bir kadın işçi, bir ayda kazandığı parayı Vakko’ya yatırsa, bu eşarbı ve çantayı alamıyor; 90 lira kadar açığı kalıyor.

 

Erkek giyim eşyalarına baktım.

 

Gri Mono Mont Montecore olarak sunulan basit bir mont var. 4990 liraymış.

 

Zenginlerin bellerine taktıkları kemer de kemer hani. Vakko’nun “dokulu bej süet kemeri” 490 lira.

 

Ben hâlâ bez mendil kullanmayı sürdürenlerdenim. Vakko’nun mendillerine baktım. Tek bir mendilin fiyatı 159 lira.

 

Kravat takmayı sevmiyorum ve bugüne kadar kravata hiç para vermedim. İyi ki de vermemişim. Vakko’nun bir kravatı 369 liraymış. Ama “fil figürlü kravat.”

 

Bisiklet yaka T-shirt 650 lira. Bir ayakkabı ise (ama bu “lacivert bağlı sneaker, Santoni”) 2490 lira.

 

Bunlar benim gözüme çarpanlar. Allah bilir bunları da “banal” görüp, Paris’ten giyinenler neler ödüyor.

 

Zenginin parası züğürdün çenesini nasıl yormasın?