İzmir Kemalpaşa’da kurulu Ege Doğaltaş ve Traverten Sanayi’nde işçilerin sendikada örgütlenmesinden şüphelenen patron işçilerden e-Devlet şifresini istemiş. Şifresini veren işçilere bir şey demeyen patron e-Devlet şifresini vermeyen 35 işçiyi işten atmıştı

İzmir Kemalpaşa’da kurulu Ege Doğaltaş ve Traverten Sanayi’nde işçilerin sendikada örgütlenmesinden şüphelenen patron işçilerden e-Devlet şifresini istemiş. Şifresini veren işçilere bir şey demeyen patron e-Devlet şifresini vermeyen 35 işçiyi işten atmış, İşten atılan işçiler işyeri önünde direnişe geçerken, işyerinde örgütlenen Genel Maden İşçileri Sendikası ve Türk-İş Ege Bölge Temsilciliği de işçilerin direnişine destek vereceklerini belirtmişler.

Haberin ayrıntıları pazartesi günkü gazetemizde vardı. Herhalde önümüzdeki günlerde de bu konudaki gelişmeleri gazetemizden izleyeceğiz.

Aslında e-Devlet şifreleri üstünden sendikalaşma mücadelesini baskılama haberleri başka işletmelerden de geliyor. Nitekim, bir ay kadar önce Kumport’un patronu, Liman–İş’te örgütlenen işçilerin listesini (e-Devlet şifrelerini) mahkeme kararı ile ele geçirmişti. Şimdi ise e-Devlet şifrelerini patrona vermeyen işçilerin işten atıldığına tanık olduk.

Hele sendikalaşma eğiliminin hızla arttığı dikkate alındığında, bu tür baskıların giderek artacağını söylemek abartı olmaz.

Şu açık ki patronlar e-Devlet şifresi üstünde işyerlerinde terör estirecek, artan sendikalaşma eğilimi ile artan işsizlik arasındaki çelişkiyi de arkalarına alarak baskılarını artıracaklardır.

Peki, ne olacaktır?

Patronların işçileri işletme işletme karşılarına alıp, onların sendikalaşma mücadelesinin e-Devlet üstünden terörize edilmesine göz mü yumulacaktır?

Bugünkü hale bakılırsa, sendikaların kimi istisnalar dışında, bir iki itiraz, bir iki direnişle günü kurtarmayı aşan bir mücadele hattını tutacaklarına dair pek işaret yoktur.

Ancak bu kabul edilemez. İşçiler de bunu kabul etmeyecektir, etmemeliler de. 

Tersine sendikalar, artık bir sendikalaşma stratejisi geliştirmek, dolayısıyla patronların ve hükümetin baskıları karşısında bir yandan sendikalaşmanın önündeki engellerin kaldırılması için mücadele yürütürken öte yandan da patronların sendikalaşmayı caydıran önlemlerine (işten atamlar vb.) karşı işçileri birleştiren bir ortak mücadele yürütmesi zorunludur. Çünkü işyeri işyeri bu saldırıların engellenmesi çok olanaklı değildir. Şu ya da bu işletmede başarılsa bile bu genelde bir başarı olmayacaktır. Tersine sendikalaşma eğilimini teşvik etmek üzere, sendikalar ve konfederasyonların, ortaklaşan bir mücadele çizgisine girmeleri bugün artık zorunluluktur.

Ne var ki, konfederasyon ve sendikaların, patronlar ve hükümetlerine karşı ortak bir strateji geliştirip etrafında birleşmeleri burada yazıldığı kadar kolay değildir. Hele de sendikaların alışkanlıkları ve mücadele anlayışı dikkate alındığında!

Ancak bunun aşılması için, işyerinden ve sanayi havzalarından başlayarak ileri işçiler; sınıftan, mücadeleden yana sendikacılarla (Elbette bu çizgiyi benimseyecek sendikalarla da) birlikte sendikalaşma mücadelesinde görevlerini yenilemek, havzadaki mücadeleyi ortaklaştırmak, bunun için havzalarda, işyerinde fiili mücadele merkezleri oluşturmak görevi ile karşı karşıyadır. Belki böyle bir mücadele, bazı sendikaları da harekete geçirebilir. 

Yani sendika merkezlerinden sendikalaşma mücadelesi için ortak bir strateji geliştirmelerini istemek, bekleyerek olacak bir iş değildir. Bu yüzden de başlıca sanayi havzalarındaki ileri işçiler yakınarak, genel olarak gidişatı eleştirerek, hatta sendika yöneticilerine verip veriştirerek bir yere gidemeyeceklerini görmek zorundadırlar.

e-Devlet şifresini işçiden istemeye, vermeyeni de işten atmaya kadar varan sendikalaşmayı açıkça ezme girişimlerine karşı mücadele, artık ortak mücadeleden başka bir yol kalmadığının işareti olarak görülmek durumundadır. İleri işçilerin ve sendikalaşma mücadelesine giren işçi kesimlerinin, patronların bu türden girişimlerini püskürtecek bir mücadele çizgisine girmesi zorunludur.

Elbette patronların sendikalaşmayı püskürtmek için harekete geçtiği her işletmenin işçileri, işyerini bir mücadele merkezine dönüştürmek durumundadırlar. Ama diğer işyerlerindeki işçiler bu mücadeleyi kendi mücadeleleri olarak gördükleri ve bunun gereğini yapmak üzere örgütlenmelerini ilerlettikleri ölçüde, başarı sağlanabileceğini anlamak durumundadırlar.