Uzunca bir zamandan beri “yasal grevlerin” yaşanmadığı Türkiye’de, bu yıl çeşitli iş kollarında binlerce işçinin katıldığı grevler gündeme geldi. Bunlardan Çelik-İş Sendikasının örgütlü olduğu İSDEMİR merkezli 8 bin dolayında işçinin katıldığı grev 20. gününde TİS’in imzalanmasıyla sonuçlandı.

 Uzunca bir zamandan beri “yasal grevlerin” yaşanmadığı Türkiye’de, bu yıl çeşitli iş kollarında binlerce işçinin katıldığı grevler gündeme geldi. Bunlardan Çelik-İş Sendikasının örgütlü olduğu İSDEMİR merkezli 8 bin dolayında işçinin katıldığı grev 20. gününde TİS’in imzalanmasıyla sonuçlandı.

Yine tekstil iş kolunda 12 bin işçinin grevi ise 9. gününde anlaşma sağlandığı için bitirildi. Ancak ÇAYKUR fabrikalarında alınan grev kararı, ÇAYKUR yönetimi, Hak-İş ve kimi Tek Gıda-İş yöneticilerinin ortaklığı ile kırıldı; fiilen grev gerçekleşemedi!

Gerek İSDEMİR gerekse Tekstil iş kolundaki grevde TİS süreci, olağan olarak karşılıklı güçlerin “dış bir müdahale” olmadan yürümedi. Tersine Çalışma Bakanı Faruk Çelik, her iki grevde de sanki tarafsız arabulucuymuş gibi sözleşmelere müdahale ederek, “hatır gönül”den “kaş çatmaya” baskı yollarıyla grevlerin işçilerin istediğinden çok patronların isteğine yakın sonuçlanmasını sağladığını söylemek yanlış olmaz.

Şimdi iki önemli grev sürüyor. Bunlar, THY’de Hava-İş’in, Daphane’de ise Basın-İş sendikalarının yürüttüğü grevlerdir.

Ancak bu iki grev de patronlar tarafından kırılması için uğraşılıyor.

Öyle ki, Darphane grevinde Çalışma Bakanı “arabuluculuğu” aşarak, “işçilerin çok ücret aldığını” iddia ederek müdahale ediyor ve gerçekte ortalama 1500 TL olan işçi ücretleri için Bakan işçilerin ortalama 2 bin 500 TL ücret aldığını söyleyerek işçileri kamuoyuna şikayet ediyor. Dahası işçilerin sözleşme taslağındaki taleplerinin yıllık tutarı 2.5 milyon TL iken Darphane’nin 40 günlük grevdeki kaybının 20 milyon TL’yi bulduğunu belirtiliyor. Bu da Darphane patronunun (burada patron hükümettir) amacının sadece işçi ücretleri olmadığını, asıl olarak da iş güvenliği ve işçi sağlığı ile ilgili talepleri kabul etmeye yanaşmadığı belirtiliyor.

THY grevi ise, daha grev başlamadan bakanların “THY yalnız değil. Gerekirse müdahale ederiz” açıklamalarıyla başlayan müdahale grevci emekçilerin yerine yasa dışı biçimde personel çalıştırması, grev kırıcılığında sınır tanımamakla sürüyor. İstanbul 5. İş Mahkemesi, 8 Temmuz’da grevci personel yerine personel alınıp çalıştırıldığını saptadı ve bunu yasa dışı bir davranış, grev kırıcılığı olduğuna karar verdi*.

THY’nin yasayı ihlal ettiğine dair mahkemenin verdiği kararın üstünden geçen 20 güne karşın yasanın uygulanmasıyla sorumlu idarenin hiçbir girişimi olmadı ve THY grev kırıcılığına devam ediyor.

Hava-İş Sendikası, mahkemenin kararının hayata geçirilmesi için”grev ve lokavt dışı bırakılan işçilerin üretime ve satışa yönelik işlerde çalıştırılmasının; grevin başladığı 15 Mayıs tarihinden sonra işe alınanların çalıştırılmasının derhal durdurulması;… Grevdeki işçilerin işlerinin bir başka havayolu firması (Sun Express Jet Airways) işçileri ile yaptırılmasına son verilmesini” istiyor.

Ama duyan kim?

Açıktır ki grev kırıcılığı ile mücadele öncelikle greve giden sendika ve üyelerinin işidir. Ama iş böyle genellik kazandığında sendikaların ortak mücadelesi olmadan, bu konuda bir yandan geniş bir teşhir kampanyası öte yandan da sendikaların ortak bir mücadeleye girerek hükümet ve patronların grev kırma heveslerini “kırmaları” gerekir.

Dolayısıyla grev kırıcılığı bugün, Çalışma Bakanı’nın her vesileyle TİS masasına dalmasından açıkça mahkeme kararlarını bile tanımayan biçimleriyle gündemdedir ve tüm grevleri hükümet ve patronların grev kırma girişimleriyle karşı karşıyadır. Mücadele de bu kapsamda ve sendikaların ortak mücadelesini zorunlu kılmaktadır.

Bilmem ki sendika ve konfederasyon yöneticileri işçi sınıfı mücadelesini, bu önemli sorununu gündemlerine alırlar mı?

Uzun yaz tatili de bitmek üzere olduğuna göre belki dikkate alan çıkar!

(*)İstanbul 5 No’lu İş Mahkemesi’nin “THY’nin grev kırıcılığı yaptığı” yönünde vardığı kararının uygulamaya konulması beklenirken, söz konusu karar Yargıtay 22. Hukuk Dairesi tarafından bozuldu. Grev kırıcılığına destek olarak görülen bu kararın alınmasında hükümetin etkisi olduğu belirtiliyor.