Türk toplumu bunları izliyor ve kuşkusuz demokrasi açısından dersler çıkarıyor. Ama bunlara “boş” bakanlar da az değil. “Boş bakanlar” en çok Ankara’da bulunuyor. Giyimleri, üniformaları, makamları fark etmiyor, hatta kendilerine atfettikleri sıfatların çok farklı olması da fark etmiyor.

Bu “boş bakışlar”ın son ürünü, sendikaların ve meslek örgütlerinin Ankara’da yapmak istedikleri protestoya yasak konulmasıdır.

Sorun, adına “torba yasa” denilen ve daha çok değişik alanlarda “af” niteliğinde düzenlemeler getiren yasalar toplamının içine çalışanların aleyhine olacağında protestoya katılmayan sendikaların bile hemfikir olduğu bazı maddeler sıkıştırılmasıdır. Bu yasa kamuoyuna anlatılırken, daha çok “af” tarafı öne çıkarılmış, “torba”da başka hükümler olduğu daha sonra anlaşılmıştır.

***

Ankara’da toplanarak torba yasaya tepkilerini göstermek isteyen örgütlere “böyle bir girişimin engelleneceği” bildirimi resmen yapılmıştır. Demokrasi, aynı zamanda her türlü tepkinin, hatta en “marjinal” tepkilerin bile, insanlara zarar vermediği ve şiddet içermediği sürece serbest olduğu ve “hoş görüldüğü” bir “hayat tarzı”nın adıdır. Bu “hayat tarzı”nda “bana var sana yok” mantığına yer yoktur, “benim hakkım herkesin hakkıdır” mantığı geçerlidir.

Siyasi parti sözcüleri kameraları toplayıp bir yasa değişikliğini savunmak hakkına sahipse, o değişiklikle doğrudan ya da dolaylı olarak ilgili ya da hiç ilgili olmayan vatandaşlar da o konudaki tavırlarını, toplumun en geniş kesimlerine ulaşabilecek yollarla gösterme hakkına sonuna kadar sahiptirler.

Son zamanlarda benzer örneklerin çoğalmaya başladığına dikkat edersek, Mısır’a “boş bakanların” faaliyette olduğunu anlaşılıyor.