Lüleburgaz mitingi, tarihi fırsatların eşiğindeyken yapılmıştı. 6 Mart 2013 tarihinde 23 Mart Lüleburgaz Mitingi ve Fırsatlar başlıklı yazımda, 27 Ocak Zonguldak mitinginin gösterdiklerini yazmıştım

Lüleburgaz mitingi, tarihi fırsatların eşiğindeyken yapılmıştı. 6 Mart 2013 tarihinde "23 Mart Lüleburgaz Mitingi ve Fırsatlar" başlıklı yazımda, 27 Ocak Zonguldak mitinginin gösterdiklerini yazmıştım;
"- Sorunlar ancak, büyük kuvvetler seferber edilerek alt edilebilir.
–       İşçi sınıfı mücadele için hazırdır.
– Bir sendikanın çağnsı bile, neredeyse bütün sendikalann harekete geçmesi için yeterli olabilmektedir.
– Türk-İş’in suskunluğu ve parçalı görünüşüne olan tepki, bütün işçileri ve neredeyse bütün sendikacılan kapsayacak düzeye ulaşmıştır.
– Sendikal hareket, birleştiricilik, önderlik ve cesaret aramaktadır." Lüleburgaz mitingi, bu fırsatlara! ve görevlerin eşiğinde yapıldı. Simdi not almak, eksikleri gidermek zamanı…
*.. Hükümet bir yandan, işverenler bir yandan, halkı, işçileri ve kenti kıskaca almış, korkutmuş, yasaklamış, mitinge katlımı engellemeye çalışmışlardı. Buna rağmen 10 bine yakın işçi vardı. Bu basandır. işçinin mücadeleye hazır olduğu bir kez daha görüldü.

…

Temel slogan, taşeron sistemiyle mücadele idi… Kıdem tazminat, esnek çalışma, kiralık işçi bürolan gibi kapıya dayanmış tehlikeler, çok daha geniş kesimleri birleştirmek için yeterince değerlendirilemedi. Taşeron sorununu canı yanarak hissetmeyen sendikalar, temel diğer sorunlar gölgede kaldığı için, Lüleburgaz’da olmaya mecbur hissetmediler.

…

Türk-İş Genel Kurulu günlerinde, seçim ve delege hesaplan, Sendikal Güç Birliğini 10 sendika ile sınırlamıştı. O tarihte daha fazlası olamazdı. Oysa bugün durum farklıdır. İşçi sınıfı cumhuriyet tarihinin en büyük saldmsını yaşıyor. Kdem tazminat, esnek çalışma, kiralık işçi bürolan, taşeron sistemi…

Tehlike kapıdadır ve herkesi yakacaktır. Ateşi hisseden sendikalara! sayısı kesinlikle 10 sendikadan çok fazladır. Türk-İş Yöneticilerinin büyük kısmı dahi Türk-İş’in teslimiyetnden ve acizliğinden şikayetçidir. …

Enerji sektörü lime lime satılıyor, demiryollan yabancılara! da alacağı şekilde pazara çıkanlıyor. Artık herkes görüyor ki, AKP yöneticilerine yakın olmak, AKP’nin eteğinde dolaşmak, tehlikeyi ortadan kaldırmıyor, Hükümetn niyetini değiştrmiyor. …

Türk-İş’in acizlik ve teslimiyet, sendikalara! gemiyi terk etmesine yol açıyor. "Türk-İş’in Dört Sendikası Hak-İş’e mi Geçiyor" başlıklı yazı ile altı ay önce tansfer temaslanna işaret etmiştm. Durumu Türk-Iş yönetcileri de görmüş olmasına rağmen hiçbir önlem almamış, sendikalar kurtlara yem edilmiştr. Türk-İş bu aymazlığı, kendine bile sahip çıkamayan görüntüsünü sürdükçe, gemiyi terk edenlerin sayısı artabilir. Buna dair hazırlıktan sağır sultan bile duydu. …

Sendikal hareket, birleştiricilik, mücadele ve kararlılık anyor. Aylardır bu böyle. Ne istediğini bilen, işçiye güven veren kararlı bir merkez, Türk-İş’in mücadele etmek isteyen bütün sendikalaraıı birleştirebilir. 27 Ocak Zonguldak ve 23 Mart Lüleburgaz mitnglerinin gösterdiği budur. Sendikal Güç Birliği, genişlemelidir. İşçi sınıfına ve sendikal harekete yönelmiş tehditler, hem tabanın mücadele arzusunu kamçıladı, hem Türk-İş’in suskunluğuna itrazlan yükseltti. Güç Birliği bildirgesindeki fikirleri benimseyenlerin sayısı artmış, Türk-İş’in neredeyse tamamını kapsamıştır. İhtyaç, sorumluluk almak, cesaret ve kararlılıktır. Atak ve birleştirici olmak anahtardır.