Geçtiğimiz yıl Nisan ayında idi Atina´daki toplantıya katılışım.

      Geçtiğimiz yıl Nisan ayında idi Atina’daki toplantıya katılışım.

     78 günlük Tekel direnişi yeni bitmiş, uluslararası dayanışmanın en üst noktaya taşındığı Tekel mücadelesi, özellikle Avrupa Ülkelerinde Türk- İşçi ve göçmenlerin yoğun olduğu kentlerde destek toplandığı hatta gruplar halinde Ankara eylemine destek ziyaretleri yaptığı önemli bir süreç sonrasına rastlamaktaydı bu Atina Toplantısı.

      Tekel eylemini başlattığımız 14- 15 Aralık 2009 günlerinde Komşuda da  emeğe karşı yapılan saldırılar hızlanmış, Yunan Pasok hükümetini AB ve Dünya Bankası baskıları sonucu ekonomik krizden çıkışın acı reçetesini Sosyal Demokrat bir hükümet aracılığı ile Yunan halkına dayatmaya başladığı süreci başlamıştı. İşte tam da bu süreçte Yunan Emekçileri ve Mücadeleci Sendikaları tepkilerini PAME öncülüğünde ortaya koyarak Genel Grev sürecini başlatmışlardı.

      İşte Atina toplantısını bu iki önemli mücadelenin (Tekel ve Yunanistan Genel Grevlerinin) sıcağı kaybolmadan katılmıştım.

     Yaklaşık 22 ülkeden 40 civarında sendika temsilcisi Yunanistan’da PAME öncülüğünde başlatılan “Krizin bedelini biz ödemeyeceğiz” çıkışı ile Türkiye’de Tekgıda-İş Sendikasının Tekel İşletmelerinin kapatılmasına karşı başlattığı ünlü Ankara direnişi toplantının ana konusu olmuş, tüm katılımcılar bu mücadelelerin kapitalizme karşı birleştirilmesinin  koşulları tartışılmıştı.

     Dayanışmanın uluslararası boyutunun, küresel sermayeye karşı emeğin haklarını korumada ne kadar önemli ve zorunlu olduğu konusunda bir kez daha ortak akıl oluşturulmuş idi.

     Ve bütün bu saldırılara karşı yeni bir sendikal anlayışın oluşturulması, kapitalist sistemi yedekleyen sistemlere meşrutiyet kazandıran, işçi sınıfı mücadelesinden uzaklaşmış mevcut ulusal ve uluslararası yapılar yerine, yeni bir anlayışla emeği ve işçilerin hukukuna sahip çıkacak mücadeleci anlayışa sahip, yeni örgütlenmelere ihtiyacın önemi üzerine mutabakat sağlanmış idi.

     Doğrusu bu toplantı ve katılımcıların toplantı boyunca ortaya koydukları düşünceler ve yaşanan tecrübeler bende de önemli etkilere yol açmıştı. Bu tür toplantıların bilgi ve tecrübe paylaşımı açısından, emek mücadelesi için, olmazsa olmazlar olarak kabul etmek gerekir.

     İşte bu Atina toplantısından yaklaşık bir yıl sonra İstanbul’da başta Yunanistan’dan olmak üzere Sendikacı dostlarımızla yeniden bir araya geldik.

     Tekgıda-iş, Gıda-İş Sendikaları ev sahipliğinde ve öncülüğünde gerçekleştirilen bu toplantı ve toplantı konularını da paylaşmak istiyorum sizlerle.