Her yerde eylem var…

Her yerde eylem var.
-Yatağan işçisi barikatlarda santrali madeni savunuyor.
-İzmir’de taşerona devredilmek istenen 1170 işçi aylardır eylemdeler
-İşçini kaybeden Vanlı işçi Ankara’da direniyor.
-Nestle’de Özgıda-İş-işveren ortaklığıyla işten atılan 28 işçi Karacabey’de direniyor.
-Sendikalaştıkları için işten atılan 52 SÜTAŞ işçisi 160 gündür direnişte.
-Zonguldak’ta torba yasanın işten ettiği 3 bin işçi eylemde.
-Yine Zonguldak’ta, Hema Madencilik’in işten attığı 29 arkadaşına sahip çıkan madenciler ayaktalar.
-Bursa Demirtaş Organize Sanayinde işten atılan 12 Me-Par işçisi eylemdeler.
-Safranbolu’da işten atılan 9 tekstil işçisi eylemdeler.
-Düzce PTT’sinde taşeronda çalışan işçiler işten atılan arkadaşları için eylemdelerdi.
-Düzce M&T’de işten atılanların eylemi sürüyor. Atılan sayısı 90’a ulaştı.
-İşten atılan 15 BEDAŞ işçisi eylemdeler.
-Beşiktaş Belediyesinde işten atılan işçiler eylemdeler
Sıraladıklarım, işten atılmaların ve bu sebeple yapılan eylemlerin bazılan. Kapıda bir kriz var. Her görüşten uzman, 2007 krizine rahmet okutacağını söylüyor. Bu yılsonuna kadar ödenecek borç 166 milyar dolar. Borcu ödeyecek olanaklar kumtulmuş. Devlet fabrikaları satılıyor. Üretim daraldı. Tarım bitirilmiş. İnşaat sektöründe kriz başladı bile. Kriz, toplumun bütün kesimlerini etkileyecek. Esnaf dükkanını kapatacak. Küçük sanayici kilit vuracak. Orta ve büyük işletmeler daralacak, bazıları çökecek. Krizin en fazla tepeleyeceği kesim ise, işçi sınıfıdır. İşverenlerin, kriz anında ilk düşündükleri, işgücü maliyetlerini azaltmaktır. Daha az sayıda işçiye daha çok iş… Ücretleri ve sosyal hakları kısmak… Kuralsız çalışma biçimlerini yaygınlaştırmak.
Daha açık yazarsak,
On binlerce işçi sokağa atılacak. Sendikalaşmak bugünlere göre ateşten gömlek olacak. Ücretler düşürülecek. Sendikalar daha düşük ücretlere imza atmak zorunda olacak. Taşeronluk, esnek çalışma, sigortasız çalışma, hatta asgari ücretin altında çalışma gibi, açlığın da altında çalışmaya zorlayacak çalışma biçimleri yaygınlaşacak. 2,5 milyona ulaşan Suriyeliler, 300-400 bin liraya dahi çalışmaya razı oldukları, 6.5 milyona ulaşmış olan işsiz sayısı daha da tırmanacağı için, çalışanı, aza razı olanla tehdit etmek daha kolaylaşacak. Sınıf dayanışması azalacak. Bireysel çırpınışlar tırmanacak, başkasının sırtına basılacak, hatta başkasının elindekileri alarak kıyıya ulaşılmaya çalışılacak.
Suriyeli açlar ordusu ve işsizler, grev ve direnişleri kırmakta kullanılacak. Sendikadan kurtulmak isteyen işveren için, örgütü zayıf sendikalar kolay lokma olacak. Sendikalardan zorla istifalar yaygınlaşacak. Ve tabi, krizin diğer sorunları; Boşanmalar, intiharlar ve ruh hastalarındaki patlamalar…
Konfederasyonlar, sendikalar kapıya dayanmış bu krize hazır mı? Gördüğüm kadanyla hayır. Bırakalım krizi, bugünlerde her yerde sökün eden işten çıkarmalar ve eylemler için bile yetersiz. Adeta seyrediyorlar. İşçi Partisi, işçinin ve devrimin Partisi, buna hazır mı? Bu konuda da önemli eksiklikler var.
Sendikalar ve İşçi Partisi, bugünden seferberlik ilan etmez ise, krizin yaratacağı çöküntü daha büyük tahrifatlara yol açacaktır. Krizler, emekçilerin iktidannı da hazırlayabilir, Mussolini, Hitler gibi diktatörlükleri, büyük toplumsal çöküntüleri de.