Bir ülkede ulusal gelirin toplum katmanları arasında âdil olarak dağılımı o toplumda huzurun, ekonomik, sosyal ve siyasal güvenliğin varlığı için son derece önemlidir. Çarpık gelir dağılımı toplumda kargaşanın, bu. nalımın davetiyesidir. Toplusözleşme düzeni âdil gelir dağılımın önemli bir aracıdır. Bu araç kullanılmazsa ülke genelinde ve özellikle işyerlerinde önemli sorunlann yaşanması kaçınılmazdır.

 

İŞVERENLER SENDİKA KAVRAMINI YANLIŞ ALGILIYOR 

Ülkemizde işçilerin sendikalarda örgütlenmesinin önünde iki engel vardır. Bunlardan birincisi işverenlerin yanılgısı ve ikincisi de hükümetlerin özgür ve güçlü sendikalardan korkusu. İşverenler sendikaların yeni maliyet artışı getireceği ve bu nedenle ekonomik yanşmada geride kalacakları sanısındadırlar. Oysa sendikaların işyerine katacağı çok olumlu kalemler vardır. Sendikalaşan işçinin işyerine daha çok bağlanacağı, işine daha çok özen göstereceği, kaliteyi arttıracağı, verimli çalışma yapacağı, iş kazalarının azalacağı, ham madde kullanımının iyi değerlendirileceği, firenin azalacağı üzerinde hiç durulmamaktadır. Sosyal diyalog işverenlerimizin hiç duymak istemediği bir deyimdir. Oysa bunu çok önemseyen Japon işverenlerinin bu nedenle başarılı olduğu, işçilerin işyerine sadakatinin bir ömür boyu olduğu ve Japon ürünlerinin bu nedenle kaliteli olduğu gerçeğini acaba işverenlerimiz hiç düşündü mü? işçilerin sendikalaşmasını, "işçiyi kârıma ortak mı edeceğim?" yanlışı ile reddeden işveren işyerinde ve ülkede çalışma banşını tehlikeye soktuğunu mutlaka düşünmelidir. İşyerinde bansın olmadığı, işçiye sevginin yok edildiği işyerleri patlamaya hazır bomba üretiyor demektir. Bu ülkenin bunalıma değil, huzura ihtiyacı var ve bu konuda işverenlere önemli sorumluluklar düşmektedir.

 

KÜRESEL SERMÂYE DE SENDİKALAŞMAYA KARŞI

Ülkemizde düşük sendikalaşma oranının önemli bir nedeni de her gün mantar gibi biten ve ülke ekonomisini bir sarmaşık gibi saran çok uluslu şirketlerin varlığıdır. Bu şirketler hükümetler üzerinde bile baskı kurarak çalışma yaşamına yön verecek güçtedirler. Bunların çıkarlan her zaman ülkenin çıkarları ile örtüşmemektedir ve sendikaların ulusalcı olacağı ve kendi çıkarlannı baltalayacağı korkusu içindedirler. Bu korku her ne pahasına olursa olsun işçilerin sendikalaşmasının engellenmesi biçiminde şekillenmektedir. Bu şirketlere karşı ulusalcılık karünı oynamak önemlidir ve sendika yöneticileri bu konuyu mutlaka düşünmelidir. 

 

BU KISIR DÖNGÜDEN NASIL ÇIKILACAK?

Ülkemizin önemli işçi önderlerinden Tek Gıda-iş Sendikasının Başkanı Mustafa Türkel güçlü sendikaların ülke yönetimine çok önemli ve olumlu katkılan olacağı kanısındadır ve demektedir ki: "Bugün Ortadoğu’da güçlü sendikalar olsa bu savaşlar yaşanmazdı." Çok doğru bir tespit çünkü sendikalar barış severdir. Güçlü sendikalann varlığı ülke siyasetine mutlaka daha insancıl, daha banşçı gölgeler düşürecek niteliktedir ve yurttaşlann insanca yaşayabilmesi için insanlık onunına yakışan bir yaşam onlara ancak güçlü sendikalar eli ile verilebilir. Bugün yaşadığımız kısır döngüden kurtulabilmemiz için işçilere siyasal bilinç verilmesi ve sendikalan siyasallaşması gerekir. Artık sadece toplusözleşmenin çare olmadığı ve zaten çok küçük bir kesimi kapsadığı anlaşılmıştır. Bu yoldan hükümetlerin işçi sınıfını ezme girişimleri önlenebilir. İkinci olarak işverenlere bir şekilde sosyal diyalogun ve sendikalaşmanın işyerlerine olası yararlan anlatılmalıdır. Bunu kim yapacak? Bu konuda elbette en önemli görev işçi konfederasyonlanna düşmektedir. Var olan iki büyük konfederasyon hükümet dalkavukluğundan fırsat bulup işveren örgütleri ile temas kurup bu konularda kendi açılımlannı yapmalıdırlar. Taptıklan hükümet başka bir konuda açılım peşine düştüğünden konfederasyonlann bu açılım girişine mutlaka sıcak bakacaktır.