Bugün bu tartışmadan iki örneği aktarıyoruz. İşçiler, sendikacılar, mücadeleci, ilkeli ve işçinin örgütü Türk-İş’i yeniden yaratmak için tartışmaya katılıyor. ‘isçinin 1 kurusu dahi zehir zıkkım olsun’ TC Halis Gültekin (Demiryolu işçisi, Demiryol-İş üyesi): Türk-İş akil adamlıkla uğraşıyor. İşçinin sırtından buralara geliyor, ama iktidarın yandaşlığını yapıyor.

Mustafa Kumlu’nun istifa etmesi gerekiyordu akil adamlığı kabul ettiğinde. Bu şekilde bu adam nasıl işçinin hakkını savunacak? İşçinin sırtından aldıkları 1 kuruş bile zehir zıkkım olsun. Türk-İş mevcut iktidarın yan kuruluşu değildir. O kadar yer özelleştirme adı altında peşkeş çekildiği gibi, çalışanları mağdur ediliyor. Sendikalar iş çinin hakkını savunmayacaksa, hükümetin dediği olacaksa, neden varlar? 3’üncü ayda başlanması gereken kamu toplu iş sözleşmesi görüşmeleri neden sürüncemede? Kimse çıkıp, memleketin halinden bahsetmesin.

Milletvekillerinin emeklilik meselesi nasıl bir gecede Meclis’ten geçiriliyor o zaman? Hükümetin kolundaki Türk-is Zeki Özcan (Yatağan Termik Santrali işçisi): Türk-İş nerede diye soruyorsunuz. Nerede olacak? Hükümetin, daha da ötesi, serma| yenm kolunda! Onlar Ül için söz konusu aidat. O da nasıl olsa gelecek. Kime ne işçiden, satılan kurumdan! Kime ne vatandan, kime ne değerden! Hepsi hikaye.