Sendikalı oldukları için işten çıkarılan ve 173 gün yağmur çamur demeden direnen Polonez işçileri kazandı. İşe iade edilecek işçilerin kıdem ve ihbar tazminatlarını, boşa geçen sürelerle ilgili tüm haklarını işveren karşılayacak.

Polonez direnişi aynı zamanda en küçük bir hak arayışını baskı ve yargı sopasıyla engellemeye çalışan rejime karşı nasıl mücadele edilmesi gerektiğini gösterdi. İşçilerin zaferinden muhalefet güçlerinin çıkaracağı çok ders var.

İstanbul Çatalca’da bulunan Polonez fabrikasında çalışırken sendikaya üye oldukları için işten atılan ve 6 aydır direnen 146 işçinin mücadelesi kazanımla sonuçlandı. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’ndan Polonez direnişi ile ilgili dün toplantı gerçekleştirildi. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Vedat Işıkhan, toplantıya Tekgıda-İş Sendikası temsilcileri, işçiler ve işverenlerin katıldığını söyledi. Vedat Işıkhan, yaptığı açıklamada, “sürecin çözüme ulaştığını ve taraflar arasında uzlaşma sağlandığını” belirtti. Işıkhan, “İşçilerimizin kıdem tazminatları, ihbar tazminatları ve boşta geçen sürelerle ilgili tüm hakları işveren tarafından karşılanacaktır” diye konuştu.

REJİMİN KARŞINDA DİRENENLER VAR

Sıcak soğuk, yağmur çamur demeden aylarca fabrika önlerinde, Çatalca Adliyesi’nde çadırlar kuran, Ankara’ya yürümek isterken polis barikatıyla engellenen, defalarca ters kelepçeyle gözaltına alınan, açlık greviyle seslerini duyurmaya çalışan Polonez işçileri tüm ülkeye direniş dersi verdi.

Kimi zaman patronların, emniyet müdürlerinin tehdidine maruz kalan kimi zaman çadırlarında gece yarısı polis müdahalesiyle karşılaşan işçiler hiçbir zaman umutsuz olmadı, geri adım atmadı. 172 gün süren kıyasıya mücadele, aynı zamanda toplumsal itirazların sesini tümden kesmek isteyen, en küçük bir hak arama girişimini, kendisine yönelik herhangi bir eleştiriyi, basın açıklamasını, yürüyüşü, grevi baskı, şiddet ve yargı sopasıyla bastırmaya çalışan bugünkü rejimin tam karşısına dikildi.

SİYASETİN ÖZNESİ POLONEZ İŞÇİSİ

Altı ay boyunca eşine az rastlanır türden bir dayanışmayı örgütleyen Polonez işçileri, irade göstermeyi, kararlılığı, birlikte mücadele etmeyi öğrettiler. Göstermelik mitinglerle yetinmeyen, günü kurtarmakla uğraşmayan, üç beş basın açıklamasına, sosyal medya tepkisine sığmayan direnişin sahipleri, emeğin, üretimin, siyasetin ve tüm yaşamın öznesinin kendileri olduğunu gösterdiler. Bir yanda siyaseti halktan koparan, politikayı dar grupların oyun sahnesine çeviren, tribüne oturttukları milyonları ise izleyici haline getiren politikacıların bilindik vaatleri vardı. Öbür yanda ise tribünlerden sahnelere inen başka bir siyaset yapma biçiminin var olduğunu hepimize gösteren işçilerin iradesi yer aldı. Her mücadele mutlak kazanımla sonuçlanmadı belki ama her kazanım mutlak mücadeleyle gerçekleşti.