Halklar mersine, ´model Türkiye´ tersine!

Halklar mersine, ‘model Türkiye’ tersine!

Başbakan Erdoğan nihayet dün, ıkına sıkına da olsa Hüsnü Mübarek "kardeşine", artık gitmesi gerektiğini söyledi. Bunu söylerken de "muhalefetin isteklerinin" önemine, "halkın isteklerini dikkate almanın" gereğine vurgu yapmayı da ihmal etmedi.

Kaynak: Evrensel Gazetesi-İHSAN ÇARALAN

 Açık ki; AKP yandaşı basın siyaset erbabının "Türkiye modeli" diye tarif ettileri "iki partili bir parlamento ve zayıf bir Meclis üstünde başkanlık sistemi", artık sadece Başbakanın hayali değildir. Tersine artık bu "model"şu günlerde gündemin ön sıralarında olan ve seçim süreci ilerledikçe daha da öne çıkacak olan Anayasa tartışmalarında da AKP’nin Anayasasının mihverini oluşturacaktır. Ve bu sistemin temelindeki zihniyet de açıkça Taliban zihniyetidir! Bunu hem "Muhteşem Süleyman" dizisi karşısında sansür zihniyetinin ayağa kalkmasında hem de Kars’taki İnsanlık Anıtı’nın yıkılması konusunda Erdoğan’ın arkasında yer alan güruhun tutumunda gördük. Benzer tutumu, içki yasakları ve her fırsatta bir yasakla toplum yaşamın müdahale heveslerinde, bu tutumu bir ahlak korumacılığına dönüştürmesinde görüyoruz. Taliban’la ya da öteki benzer akımlarla AKP’nin yaptıkları ve yapmak istedikleri arasındaki başlıca fark Türkiye’nin Afganistan ya da Suudi Arabistan’dan farklı olmasındadır. Ki, bu farkta Erdoğan ve zihniyetinin bir rolü yoktur. AKP ve Erdoğan’ın zihniyeti ile açıkça şeriatçı ve baskıcı akımlar arasındaki ideolojik yakınlık, Sudan’ın eli sopalı diktatörü El Beşir karşısında daha açıkça görülecektir. Çünkü tüm dünyanın lanetlediği El Beşir’i "kardeşim" diye bağrına basan Erdoğan’ın halk isyanın uç vermeye başladığı Sudan’da yığınların ayağa kalkması karşısında bakalım ne diyecek? Ya El Beşir Türkiye’ye sığınmak isterse? Ancak başka yere ve zamana gerek yok! Bugün Ankara’da kamu emekçileri ve işçilerin "torba yasa"ya karşı eylemleri karşısında hükümetin (valiliğin) tutumu da bir kez daha özgürlükleri sadece kendi işine geldiğinde "///"gören AKP zihniyeti için bir ölçüt olacaktır. Eğer bugün Ankara Valiliği, emekçilerin eylemlerini polis zoruyla engellemeye kalkarsa, "Özgürlük istemek için Kahire’ye mi gitmeliyiz?"dye soranlar haklı olacaktır.

Tabii bunları dinlerken, ister istemez, "Bunları söyleyen bizim başbakanımız mı?" diyesi geliyor insanın. Çünkü Başbakan Erdoğan’ın son aylardaki en öne çıkan özelliği muhalefetten hoşlanmaması; onun "hoşuna gitmeyen şeyin kimseni hoşuna gitmemesi" olarak belirdi. Hoşuna gitmeyen Kars’taki insanlık Anıtı’nı "ucube" ilan edip yıktırma kararı aldırırken, Muhteşem Süleyman dizisini oto sansüre zorlayan baskılar yaptırdı. YÖK’ü protesto eden gençleri önce illegal örgütlerle bağlantılı diye suçladı, sonra da Marksist Leninist ilan etti. Geçen yıl TEKEL işçilerini "darbecilerin oyununa gelmekle" suçlamıştı; şimdi de "torbayasa"ya karşı çıkan sendikacıları ve emek örgütü yöneticilerine Ankara’da eylem yapmayı yasaklamak için uğraşıyor. Sadece Erdoğan değil yandaş basın da önceleri pek önemsemedikleri isyanları, son günlerde "Türkiye’yi model alıyorlar" diyerek iç politika malzemesi yapmış buluyor. Ancak olanlar tersini gösteriyor. Nitekim daha önceki gün Başbakan Erdoğan; "Şahsen başkanlık sisteminin daha faydalı netice vereceğini düşünüyorum" diyerek, Tunus’taki, Mısır’daki Yemen’deki, Sudan’daki halkın taleplerinin tam tersine bir yola girmek istediğini göstermiştir. Hele bu isteğe, yüzde 10 barajında ısrar ve "iki partili bir partiler sistemi" hayali de eklendiğinde Başbakanın aslında, şimdi İslam dünyasında sonuna gelindiği görülen, "başkanlık sistemi" ve muhalefeti yok sayan göstermelik bir meclisten yana olduğu apaçıktır Oysa İslam dünyasındaki isyanların amacı tam da bu "zayıf meclis" ve "güçlü başkanlar"dan kurtulmaktır! Yani Ortadoğu halkları "mersine" giderken Erdoğan ve arkasındakiler "tersine" gidiyorlar! Ama yalaka takımı bundan bile ters sonuçlar çıkarıp; ayaklanan halk yığınlarının, Erdoğan ve AKP’yi ("Türkiye’yi model almak" bu oluyor) söyleyebiliyorlar.