THY´de başlayacak grevin başarısızlıkla sonuçlanmasının ülkemizde grev hakkının fiilen ortadan kalkması anlamına geleceğini daha önce bu köşede yazmıştım. THY grevinin, bir dizi nedenle, sendikal hareket ve işçi sınıfı mücadelesinin geleceği için belirleyici olacağını öngörmek zor değildi.

THY’de başlayacak grevin başarısızlıkla sonuçlanmasının ülkemizde grev hakkının fiilen ortadan kalkması anlamına geleceğini daha önce bu köşede yazmıştım. THY grevinin, bir dizi nedenle, sendikal hareket ve işçi sınıfı mücadelesinin geleceği için belirleyici olacağını öngörmek zor değildi.

Hükümet, 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi Kanunu’nu (STİSK) geçen yıl çıkardıktan sonra çalışma hayatında 12 Eylül’ün izlerini sildiklerini iddia etmiş, bununla övünmüştü. Söz konusu Kanun’un darbe sonrasında çıkarılmış önceki kanunlardan daha geri bir nitelikte olduğu açıkken hükümetin bu söylemi kullanabilmesi ise sendikaların büyük ölçüde kontrol altına alınmış olmasıyla ilgiliydi. Örgütlenmenin önündeki engelleri koruyan ve grev yasaklarını ortadan kaldırmayan bir kanundan hükümetin, demokrasi adına bir başarı hikayesi çıkarması başka türlü mümkün olamazdı. 6356 sayılı Kanun’un yürürlüğe girmesinin ardından sendikal düzenin yeni baştan kurulmaya ve işçilere kağıt üzerinde verilmiş hakların da uygulanmayacağı bir sistem yaratılmaya çalışılacağı anlaşılıyordu.

Aynı sürecin, sendikal hareketin bütününü belirleyemeyen ama bir yandan da kontrol altına alınamayan bazı sendikaların etkisizleştirilmesi ile devam edeceği belliydi. Sendikalara sopa, grev hakkına yönelik saldırılar ile gösterilmeye başlandı. Kanun’la zaten epey kısıtlanmış olan grev hakkının, tamamen kullanılamaz hale getirilmesi amaçlanıyordu. Haklarını korumak ve yeni kazanımlar elde etmek isteyen sendikalı işçi böylece silahsızlandırılmış olacak, başarısız grevlere imza atan sendikalar zayıflatılacaktı. İlk örnek Tek Gıda-İş’in örgütlü olduğu ÇAYKUR’da yaşandı.

Grev, hükümetin siyasi desteğini arkasına alan yönetimin grev kırıcı müdahaleleri ile başarısız oldu. Ardından THY grevindeki skandallar geldi. Çeşitli bakanlardan Hava-İş’e ve THY işçisine gelen tehditlerin yanı sıra şirket yönetimi göstere göstere grev kırıcı uygulamalara imza attı. Öyle ki, mahkemeler bu uygulamaların hukuka aykırı olduğunu tespit etti. THY yönetimi mahkeme kararlarını takmayacağının sinyallerini veriyor. Tüm bu olumsuz koşullara karşın 15 Mayıs’tan bu yana süren THY grevi, kuşatmayı kabul etmeyen sendikal unsurların onur mücadelesi haline gelmiş durumda. THY grevinin etkisiz kalması, hem işverenlere hem de hükümete grev hakkının fiilen ortadan kaldırılması yolunda büyük bir güç verdi.

Basın-İş’in örgütlü olduğu Darphane’de halen süren yasal grevin, bizzat Çalışma Bakanı Faruk Çelik tarafından "siyasi bir grev" olarak nitelendirilmesi, bu grevin Gezi Direnişi ile başlayan büyük komplonun bir parçası olduğunun ilan edilmesi şaşırtıcı değildi. İktidar partisine göre işçi hakkını alıyordu, grev yapamazdı. Yapıyorsa arkasında kesin bir çapanoğlu vardı. Son olarak İzmir’de belediye işçilerinin çalıştığı İZELMAN ve İZENERJİ’de grev uygulaması, Yüksek Hakem Kurulu’nun (YHK) aldığı yine skandal bir karar ile engellendi. Bu işyerlerinde örgütlü olan Genel-İş grev yasağı kapsamında olmayan işler için grev hakkını kullanma iradesi göstermesine karşın, YHK işverenin kendisine bu işyerlerinin grev yasağı kapsamında olduğu gerekçesiyle yaptığı başvuruyu dikkate alarak toplu iş sözleşmesini sonuçlandırdı.

Grev hakkı açıkça gasp edildi. Bu gasba CHP’Iİ İzmir Büyükşehir Belediyesi de ortak oldu. işçiler kanunda yazan grev hakkını kullanamazken, kamu emekçileri de 1 Ağustos’ta başlayacak olan toplu iş sözleşmesi görüşmelerini grev hakkından yoksun sürdürecekler. 2010 Referandumu’nda "ileri demokrasi"ye geçilirken kamu emekçilerine toplu iş sözleşmesi hakkı verilmiş, grev çok görülmüştü. Grev hakkı mı dediniz? Sermayenin ve hükümetin tahayyülündeki demokraside grev hakkına yer yok.