2014 yılında seçmenlerin önüne üç sandık konacak. Yerel seçimler, Cumhurbaşkanlığı seçimi ve büyük olasılıkla milletvekili seçimi. Bu seçimler ülkenin geleceği açısından çok önemli çünkü ülkemiz hızla demokrasiden uzaklaşan, demokrasiye inanmayan, bunun yerine sözde demokratik görünümlü ama özde uygulaması tek adam diktatörlüğüne odaklanmış bir anlayışla yönetilmekte ve bu yönetim anlayışının pekiştirilerek sürgit devam etmesi istenmektedir.

2014 yılında seçmenlerin önüne üç sandık konacak. Yerel seçimler, Cumhurbaşkanlığı seçimi ve büyük olasılıkla milletvekili seçimi. Bu seçimler ülkenin geleceği açısından çok önemli çünkü ülkemiz hızla demokrasiden uzaklaşan, demokrasiye inanmayan, bunun yerine sözde demokratik görünümlü ama özde uygulaması tek adam diktatörlüğüne odaklanmış bir anlayışla yönetilmekte ve bu yönetim anlayışının pekiştirilerek sürgit devam etmesi istenmektedir.
Ülkemizde basın özgürlüğü, üniversite özerkliği, yargı bağımsızlığı, özgür ve bağımsız sendikacılık ve kişinin özel hayatinin dokunulmazlığı ya tamamen ortadan kaldırılmış ya da kaldırılmak ve yok edilmek üzeredir. Bu nedenle bu baskıcı ve sivil diktatorya yaklaşımı altında yaşamak istemeyen, özgürlüklerin üstüne bir şal örtmek isteyen bu siyasal anlayışın iktidarına son vermek için 2014 yılı ve yapılacak seçimler son derece önemli bir fırsat olacaktır.
Bu fırsatın mimarı mevcut siyasi partiler olmalıdır. Acaba iktidarda olan AKP’nin dışındaki partilerin gücü seçmeni böyle köktenci bir değişime yönlendirebilecek mi? AKP iktidarı mutlaka değişmelidir Yapılan kamuoyu yoklamaları bu konuda son derece umutsuz bir tablo çizmektedir. AKP’nin oyu yüzde 45-50 aralığında, CHP’nin oyu yüzde 23-27, MHPnin yüzde 14-17, BDP’nin yüzde 5-8 ve IP’nin yüzde 2-4 aralığında görülmektedir. Bu oranların gerçekçi olduğunu varsayarsak AKP iktidarına son vermek olanaksız görünüyor.
AKP iktidarının devam etmesi ülke çıkarları ve demokrasinin kuralları ile örtüşmediğinden bu soruna mutlaka bir çözüm üretmek gerekmektedir. Bu konuda yaşanan iki gelişme son derece umut kırıcı olmuştur. Önce üç büyük ilde CHP ve MHP’nin ittifak yapması gündeme geldi ve MHP yöneticileri şiddetle bu olasılığa karşı çıktı. S
onra İP yetkilileri CHP Genel Başkam’na çok akılcı bir öneri götürerek, seçimlere bir ortak liste ile, bir muhalefet cephesi olarak girmeyi önerdi ama CHP’nin Genel Başkanı, hangi gerekçe ile bilinmez, böyle bir cephenin AKP’nin işine yarayacağı kehanetinde bulundu. Güçbirliği cephesi tek çıkar yoldur AKP’nin faşizan iktidarına karşı muhalefetin neden birleşemeyeceğini anlamak mümkün değil.
Tek tek güçleri buna yetmeyeceği için partilerin güçbirliği yapması en akıllı çözüm gibi görünüyor. Gün kısır parti çıkarlarını değil toplumun çıkarlarını bir bütün olarak görme günüdür. Bu şans bu seçimde kullanılamayacaksa toplumu bu totaliter yönetim anlayışına temelli terk edilecek demektir. Buna muhalefetteki siyasi partilerin hakkı olmaması gerekir.
MHP öteden beri AKP’nin stepnesi olma görevini başarı ile yerine getirmiştir ama bunun topluma bir yararı olmamıştır. Öyleyse MHP’nin titreyip kendine gelmesi gerekir. CHP’nin bu oy oranı ile yerelde ve genelde iktidarı hayaldir. CHP sol bir kimlik kazanmalıdır Faşizme karşı ortak cephe bir hayal olacaksa o zaman CHP’yc büyük bir görev düşmektedir. CHP hızla asla olamadığı sosyal demokrat parti kimliğini kendisine kazandıracak girişimleri başlatmalıdır. Sosyal demokrat partinin tabanı, çoğunlukla, emekçilerden ve onların ideolojik yandaşlarından oluşur.
CHP kurduğu ama işletemediği Emek Büroları’na bir yaşam alanı yaratmalı ve diğer kitle örgütleri ile bu bağlamda bir güçbirliği sağlamalıdır. 20 milyonluk işçi-memur kesimini ve bunların bağımlılarım kucaklayamayan bir CHP iktidarı hayal bile edemez ve güdük bir parti olarak siyasal yaşamını sürdürür. CHP iktidar olabilir ve olmalıdır da. Biz bunu 1973 seçimlerinde Ecevit ile başarmış ve CHP’yi birinci parti yapmıştık. Bu başarı yeniden neden yaşanmasın?