Bursa otomotiv direnişine devam.

Bursa otomotiv direnişine devam. 

Önce sektörden bir fotoğraf. Bursa Tofaş’tan. 

Koç Holding ve İtalyan Fiat ortaklığı. 

Günde yaklaşık 1200 araç üretiyor. 

6 bin 500 civarında çalışanı var. 4.500 kadarı mavi yakalı. 

1971’den beri de faaliyette. 

*** 

Emekli işçi sayısını merak ettim. 

Düşündüm: Büyük. Köklü firma. Modern üretim yapıyor. 

Türkiye’nin bir numaralı holdingine ait. 

Sosyal güvenceli. Sendikalı. 

Beklediğim cevap: Girenlerin çoğu emekliliğine kadar çalışıyor. 

Verilen bilgi düşündürücü. 

44 yılda giriş yapan işçi sayısı: 30 bin civarında. 

Emekli olabilenler: 4 bin kadar. 

Henüz yaşı ve kıdemi tutmayanları hesaptan düşelim. 

Sonuç: 5 işçiden sadece biri emekliliğe ulaşabiliyor. 

*** 

Diğerleri? 

Ya: İşten çıkarılıyor. 

Ya da: Kendisi ayrılıyor. 

İşverenin çıkardıkları ayn konu. Kendiliğinden ayrılanları konuşalım. 

Bir insan işinden niye ayrılır? Hele işsizliğin yaygın olduğu bir ülkede. 

Öncelikle: Ücret düşüktür. İkincisi: Çalışma koşullan ağırdır. 

Tofaş’ta, Renault’da her ikisi de geçerli.

Daha doğrusu metal/otomotiv sektöründe. …

Direnişçilerin gözünde sorumlular belli. 

İşveren sendikası: MESS (Metal Sanayicileri Sendikası).

İşçi sendikası: Türk Metal.

**

Çoğu okura tuhaf gelebilir. 

İşçilerin asıl suçlama adresi: Türk Metal.

Niçin: "İşçinin değil işverenin yanında.

"Çalışma ilişkilerini tarif ediyorlar: "Sıkıyönetim."

Kafasını kaldıran kapının önüne konuluyor.

Direnişçilerin tespiti ağır: "İşten çıkarmalarda başrol Türk Metal’de."

***

"Dikbaşlılar özellikle istenmiyor. İşçileri sendikaya karşı örgütlemesin diye.

Bir tuhaflık daha: İşçiler yüksek enflasyonlu dönemi mumla arıyorlar.

Dedikleri: "Evet, enflasyon fazlaydı. Ama sözleşme zamlanmız da yüksekti.

" O günlerden miras: "Kıdemli işçilerin ücretleri fena değil."

7-8 yıllık işçilerin saat ücreti: 6-7 lira.

15-20 yıllıkların saati: 15-16 lira.

Çünkü: "Son 4 sözleşmeye gelinceye kadar yüksek zam alıyorduk." 

***

Burada biraz duralım.

Son 4 toplu sözleşmede kim iktidardaydı:

AKP. Sonuç: AKP döneminde işçiler yoksullaşıyor.

***

İşçiler, Türk Metal/MESS’in sözleşmelerini şöyle özetliyor.

"İlk 6 ay için enflasyonun biraz üstünde zam."

"Diğer 6 aylık dilimler ise enflasyona endeksi"

Yani: Ne kadar enflasyon, o kadar ücret artışı.

***

Oysa herkes farkında.

AKP döneminde enflasyon hesaplan şaştı.

Resmi rakamlar düşük. Halkın enflasyonu ise yüksek.

Sonuç: Türk Metal, yoksullaşmanın baş sorumlusu görülüyor. 

***

Fakat, zaaf da burada: İşçi artık sendikasız.

Seçenekler ortada.

Türk-İş’e bağlı Türk Metal: Denediler. Kesinlikle istemiyorlar.

Hak-İş’e bağlı Çelik İş: AKP yanlısı. Çare saymıyorlar.

DİSK’e bağlı Birleşik Metal: Güvenmiyorlar.

***

Maalesef: Renault’da "Toyota modeli" konuşuluyor. Yani sendikasızlık.

İşçinin kaderini kayıtsız şartsız işverene teslim eden model.

***

Dördüncü seçenek: Yeni bir sendika kurmak.

Zor görünüyor.

Niye: Uzmanına sordum. Bilgisine, yargısına güvendiğim Yıldıran Koç’a.

Yeni sendika kurmanın temel şartı: İş kolunda en az yüzde 3 üye kaydetmek.

Ve bir işyerinde çoğunluğu sağlamak.

Metal işkolunda toplam işçi: 1 milyon 440 bin.

Yeni sendika zorunlu üye sayısı: 44 bin.

***

Bursa için son tespitlerim: Herkesin dikkatine: Türkiye yeni bir iklime girdi. Toplum kesimleri, sahaya kolay ve hızlı iniyor.

Fakat: Önderlik eksikliği var. Örgütlü yapılann güvenilir hukukçularla, uzmanlarla sahada olması gerekiyor.