Geçtiğimiz yıl ‘en temel gıdamız ekmek ve makarna’ diyen üç çocuklu İzzet Akın ailesinin bir aylık geçim mücadelesini gündeme getirmiştik. Bir firmada temizlik görevlisi olarak asgari ücretle çalışan İzzet Akın’ın aldığı maaşla kirasını, faturalarını ve üç çocuğunun okul masrafını ödediğinde, evdeki beş boğazın doyması için elinde tüm ay için 116 lirası kalmıştı. Akın ailesinin kapısını bir yıl sonra yeniden çaldık. O zaman hesabına yatan 1660 TL bu yıl  zamla birlikte  2 bin 156 liraydı. Eline geçen para artmıştı artmasına ama maaşından hiç parası kalmadı.

 

 

2011’deki Van depreminden sonra eşi Ayşe Akın ve 3 çocuğuyla Esenyurt’ta kiraladığı iki göz odalı bodrum katta yaşamaya başlayan İzzet Akın (37) ailesinin geçen yıl ki sofrası da alışverişi de aynıydı. Tek fark bakkal borçları bu yıl 700 lirayı buluyordu. Geçen yıl liseye gidemeyen büyük oğullarını liseye yazdırınca bir de onun yol ve yemek masrafı eklendi gider tablosuna. Akın Ailesi geçinemediği için ev sahibi kiralarını 550 TL’den 500’e indirmiş.

 

 

– Kira 500 TL.

– Elektrik, su, doğalgaz toplamı 203 TL.

– Apartman gideri 50 TL.

– Liseye başlayan oğlunun okul kıyafeti 250 TL.

– 2 yıl taksitle cep telefonu ve faturası 100 TL.

– Günlük 10 liradan okul harçlığı toplamı 200 TL.

– İki kızının kırtasiye masrafı 240 TL.

– Günlük 5 liradan iki kızına okul harçlığı ayda 100 TL.

– Market gideri 130 lira.

– Kurtaran hesaba yatırdığı borç 150 TL.

– Eşine verdiği ekmek parası aylık 200 TL.

– Diğer giderler 138 TL

– 15 günde kalan parası (eksi) -105 TL.

 

 

Aynı geçim mücadelesini veren bir aile de İstanbul Küçükçekmece’de 30 metrekarelik evde yaşayan Uçar Ailesi…  Banyosu dahi olmayan evlerinde 3 çocuğunu büyüten asgari ücretli belediye işçisi Mahmut Uçar’ın (38) evine misafir olduk. 2001 yılında 40 lira kiraya girdikleri ev için bugün 300 TL ödüyorlar.  Baba Uçar’ın 15 Kasım’da yatan maaşından 10 Aralık günü cebinde kalan para 90 TL’ydi. Evinden yaklaşık 3 km uzaklıktaki iş yerine minibüs parası vermemek için sabah akşam yürüyerek gidip gelen Mahmut Uçar, pazarda tanıdık esnaftan iki taksitle kızına ayakkabı alabildiği için mutlu… Baba Uçar, “Maaşımı yetirmeye çalışıyoruz. Doğalgaz, elektrik aldı başını gidiyor. İnsanca yaşamak istiyoruz, hakkımız” dedi. Anne Safiye’ye de isteyip de alamadığınız neler var? diye sordum “Çook” yanıtını verdi.

 

 

Üzerindeki hırkayı komşusunun verdiğini söyleyen Safiye Uçar, “En son ne zaman kıyafet aldığımızı hatırlamıyorum. Bir tek küçük kızıma alıyoruz çünkü o daha çocuk. Bu ay para kalmadığı için botlarını alamadık. Artık önümüzdeki aya alınacak. Kıt kanaat geçiniyoruz. Ayda bir iki kere pazardan yarım kilo balık alıyorum. Kim istemez daha iyi bir evde oturmayı. Ama gücümüz yetmez” diyerek dert yandı.

 

Uçar Ailesi ısınmaya henüz para vermemişler. Kömür sobası yaktıkları için soğuk olduğu günler sokaktan topladıkları tahta benzeri malzemelerle ısındıklarını söylüyorlar. Ev hanımı olan Safiye Uçar elindeki sinir sıkışması nedeniyle iki kez ameliyat olmuş. Bu ay 150 TL tutan ilaçlarını alamadığını söyledi.