Kemal Atatürk, bu ülkeye nasib olan dahilerden biriydi. Bugün, bir sürü soruna karşın, emperyalistlerin ve gericilerin kulluğundan yine de özgürleşmiş olarak yaşayabiliyorsak, bunda Atatürk’ün çok büyük payı var.
 

DEVRİMİ SÜREKLİ KILMAK

1933 yılında Cumhuriyetin 10. yıldönümünde sloganlardan biri, “DURMAYALIM DÜŞERİZ” idi.

1937 yılında Anayasaya konan ilkelerden veya 6 ok’tan birinin “devrimcilik” olmasının anlamı da budur.

Devrim, ancak sürekli kılındığında ve daha da geliştirildiğinde korunabilir.

Devrimci atılımlar durursa, geriler.

Atatürk, 1919-1938 döneminde milli demokratik devrimimizde mucizevi başarılar elde etti.

Bu süreçte Türkiye’de nüfusun yüzde 80’inden fazlası, kuş uçmaz, kervan geçmez köylerde oturuyordu. Halkın büyük bölümü, geçimlik tarım yapıyordu; bir bölümü de küçük meta üreticisiydi. İnsanlar kendilerini etnik kökenlerine ve hatta aşiret veya kabilelerine veya inançlarına göre tanımlıyorlardı; milli kimlik ve bütünlük gelişmemişti. Kan ve ateşle sağlanan siyasi bağımsızlığı tamamlayacak bir iktisadi bağımsızlığa gereksinim vardı. İnsanların aşiret reislerinin, toprak ağalarının, cemaat/tarikat şeyhlerinin kulluğundan kurtulması gerekiyordu. Kadınlar ayrıca erkeklerin kuluydu; onların da özgürleşmesi şarttı.

İşçi sınıfıysa olağanüstü zayıftı.
 

ATATÜRK NİÇİN SOSYALİZMİ KURMADI?

Bazen, “Atatürk madem bu kadar güçlüydü, sosyalizmi niçin kurmadı?” gibi sorularla karşılaşıyorum.

Ünlü türkücü İbrahim Tatlıses, “Urfa’da Oxford vardı da biz mi gitmedik!” demişti.

Atatürk’ün döneminde güçlü bir işçi sınıfı vardı ve bu işçi sınıfı, üretim araçlarının ortak mülkiyete geçirilmesi için mücadele ediyordu da, buna Atatürk önderlik etmedi veya engel mi oldu?

Hayır.

Atatürk sosyalizme açıktı; ancak o dönemde bunu gerçekleştirecek bir işçi sınıfı yoktu. Ayrıca o dönemin TKP’si, Türkiye’den çok, Sovyetler Birliği’nin çıkarlarını düşünüyordu.

Bu tarihlerde, işgücünden başka satacak birşeyi olmayan (mülksüzleşmiş), tek veya ana geçim kaynağı, işgücü satışıyla elde edilen ücret olan insan sayısı son derece azdı. Ayrıca bu insanlar, sınıf bilinci ve mücadelesinin gelişmesine engel olan çok küçük işletmelerde çalışıyorlardı. Marx’ın “küçük usta” (Kleinmeister) olgusu çok önemlidir. “Küçük usta”, patronlaşamamış bir işverendir; üretim sürecinden kopmamıştır, yanındaki 2-3 kişiyle birlikte çalışır ve sermaye birikimi yapamaz. Genişletilmiş yeniden üretim değil, basit yeniden üretim söz konusudur.

İşçi sınıfının mücadeleye önderlik edebilecek eğitimli ve tam mülksüzleşmiş kesimi ise devlet memuru olarak, dönemin koşullarında bir işçi aristokrasisi biçiminde çalıştırılıyordu.

Ayrıca ülkeye ihanet ettiği için göçe tabi tutulan Ermenilerle, işgalci güçlerle kaçan veya daha sonra nüfus mübadelesine tabi tutulan Rumlardan kalan geniş araziler, 14 milyonluk nüfus için geniş olanaklar sağlıyordu.

Günümüzde nüfusumuzun yaklaşık yüzde 70’i, yaşamını işgücünü satarak kazanan ücretlilerdir, işçi sınıfıdır.

Atatürk devrimlerini veya milli demokratik devrimimizi korumanın yolu, işçi sınıfının ekmek, özgürlük ve kurtuluş mücadelesiyle, vatan mücadelesini bütünleştirmekten ve Atatürk devrimini geliştirmekten geçmektedir.