Katıldığım birçok toplantıda asgari ücretin düşüklüğünden çok, düştüğünden söz edildi. Ben de bu görüşü ileri sürenlerin ezberini bozmaya çalıştım; gerçeklere gözlerini kapadıklarını, ezbere konuştuklarını, halbuki asgari ücret alanların son derece gerçekçi bir biçimde davrandıklarını anlatmaya çalıştım. 

Hatta, asgari ücretli işçilerin asgari ücretin belirlenmesi sürecinde hiçbir kitlesel eylem yapmadıklarını hatırlattım. 

Asgari ücret tespit komisyonunda işçileri Türk-lş temsil ediyor. Asgari ücretliler bu konuda Türk-İş’i bile sıkıştırmadılar. 

Süleyman Demirel’in deyişiyle; ne kadar ekmek, o kadar köfte. 

Asgari ücret düşük, ama asgari ücretin satınalma gücü yükseliyor. Her türlü kesinti çıktıktan sonra ele geçen net gerçek asgari ücret 2007 yılında 100 kabul edilirse, 2016 yılında 157,8 oldu. Net gerçek asgari ücret 2007-2016 döneminde yüzde 57,8 yükseldi. 

Zeynel Coşar’a esip gürlediğini söylemiştim. Yazışmamız şöyle devam etti: 

 

 

Zeynel Coşar: Ne esip gürlemesi Hoca. Ben insanlann içindeki gerçeği anlatıyorum. Evet, asgari ücret geçen sene artırıldı. İyi güzel. Ama çalışanların %75’i asgari ücrete yakın para alıyor. Bu olacak bir şey mi? 

Yıldırım Koç: Sevgili Zeynel, insanlan anlamaya çalışmıyorsun. Asgari ücretin satınalma gücü, AKP iktidarları döneminde, yaklaşık yüzde 124 yükseldi. Herhalde AKP yandaşlığı yaptığımı düşünmüyorsun. Gerçeği görmemekte ısrar ediyorsun. Senin düştüğün hataya düşen çok insan var. Kapitalist düzenden söz edersin, ancak kapitalist düzende işgücünün fiyatının nasıl belirlendiğini dikkate almadan, asgari ücretin düşüklüğünden yakınırsın. Ben bu konuyu tartışmıyorum. Benim sorunum şu: Eğer işçilerimizin çok büyük bölümü asgari ücret alıyorsa ve bu ücret çok düşükse niçin tepki vermiyorlar? İşsizlik, diyeceksin. Hep vardı. İnsanlar asgari ücretin düşüklüğüne değil, arttığına bakıyorlar. Taş atıp kolları yorulmadan asgari ücretin satınalma gücü 13 yılda yüzde 124 arttıysa, mücadeleye girmiyor. İnsanları anlamaya çalış, lütfen. Selam ve sevgiler. 

 

Zeynel Coşar: Tepki göstermek için işçi sınıfının koşullarının kötü olup, bu koşullarını değiştirecek devrimci bir örgütlü güce ve bilince sahip olması gerekir. Koşullar her açıdan kötü. Ama o yığınları harekete geçirecek, güven verecek, peşine düştüğünde zarar görmeyeceği örgütlü sendikal ve siyasal gücün olması gerekiyor. Yani nesnel koşulların yanında örgütlü devrimci halkçı liderliği yok da ondan. 

Yıldırım Koç: Sevgili Zeynel, yine yanlış düşünüyorsun. Mao’nun bir makalesi vardır. Yanılmıyorsam asıl adı "Lin Piao’ya mektuptur, ancak "Bir kıvılcım bir bozkır yangını başlatabilir" adıyla bilinir. Bozkır kuruysa bir kıvılcım bir yangını başlatabilir. Ancak bozkır yaşsa, bırak kıvılcımı, kendini yaksan bile bozkır tutuşmaz. Türkiye sosyalist hareketi tarihinde, bozkırın kuru olup olmadığına bakmadan bozkın tutuşturacağını zannederek kendisini yakan insanlanmız var. Yine hayal dünyasında yaşıyorsun. Halk kitlelerinin hayatlarından memnun olmadığı durumlarda neler yaptıklannı biliyoruz. Sen 1989 Bahar Eylemlerinin önderlerinden birisin. Tersanede arkadaşlarını sen mi harekete geçirdin? Kendini bu kadar önemseme. Sen, hayatın zorlamasıyla harekete geçen kitleye doğru biçimde önderlik ettin. Kitlelerin hareketinin mantığını en iyi senin kavraman gerek. Selam ve sevgiler.