AKP´nin 2002 yılı Kasım ayında iktidara geldiği günden bugüne kadar yaşanan ölümlü iş kazalarında en az 14 bin 455 işçi hayatını kaybetti.

AKP’nin 2002 yılı Kasım ayında iktidara geldiği günden bugüne kadar yaşanan ölümlü iş kazalarında en az 14 bin 455 işçi hayatını kaybetti.
İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi’nin yazılı, görsel ve dijital basından edindiği bilgiye dayanarak hazırladığı rapora göre, en çok ölümlü iş kazaları 2011 yılında yaşandı ve 1710 işçi can verdi. 2014 yılının ilk 10 ayında ise iş kazalarında en az 1600 işçi yaşamını yitirdi, Ekim ayında da 160 işçi iş kazaları sonucu aramızdan ayrıldı.

MADEN İŞKOLU YİNE ÖNLERDE
Raporda, patronların işçi sağlığı önlemlerini almamasının iki temel nedeni olduğu belirtilerek, "Birincisi işçi sağlığı önlemlerinin bir maliyet unsuru olması ve bunun kâr oranını düşürmesi.
Yani patron için para kazanmak işçilerin canının önünde tutuluyor. İkincisi ise işçi sağlığı önlemlerinin alınması işçinin üretim sürecinde söz sahibi olması ve örgütlülüğü sayesinde olabiliyor. Bu da patronun işyerlerinde keyfiliğinin önüne geçen ve iktidarını sınırlayan bir durum" denildi.
Devletin patronlarla işçiler arasında bir hakem olma illüzyonu oluşturduğuna değinilen raporda şunlar ifade edildi: "Oysa ki birçok işletme elinde olduğu için zaten devlet de işveren konumunda. Diğer yandan denetim işlevini yerine getirmemesi ve giderek artan iş cinayetleri de bu süreçte hangi tarafın bir parçasıaracı olduğunu ortaya koyuyor."
Ekim ayına ilişkin verilerin de yer aldığı raporda, iş kazaları sonucu Ekim ayında en az 160 işçinin yaşamını yitirdiği belirtildi. Ekim ayında ölümlü iş kazalan en çok tanm-orman, inşaat-yol ve madencilik işkolunda yaşandı. Ekim ayında yaşamını yitiren 160 emekçinin 143’ü işçi, memur statüsünde çalışan ücretlilerden; 15’i çiftçilerden/küçük toprak sahiplerinden ve 2’si kendi hesabına çalışanlardan/esnaflardan oluştu. İş cinayetleri en çok İsparta, Karaman ve İstanbul’da can aldı.

‘TAŞERONLAŞTIRMA YASAKLANMALI’
Raporda, iş cinayetlerinin önemli oranda azalması için üç öneride bulunuldu:

İşçiler açlık ile ölüm arasında bir tercihe zorlanmaktadır. Bu yüzden işçilerin örgütlenme özgürlüğü önündeki engeller kaldırılmalıdır. İşçilerin sendika seçme özgürlüğü ve iş güvencesi sağlanmalıdır.

Başta taşeronlaştırma olmak üzere her türlü güvencesiz çalıştırma biçimi yasaklanmalıdır.

İşyerlerinde işçi sağlığı kurulu işler hale gelmeli ve kurul işçi sağlığını etkileyen üretimin her hususuna müdahale edebilmelidir. Kurulun en az yarısını işçiler oluşturmalıdır. Yine sendikalar, meslek odaları ve uzmanların oluşturduğu heyetler söz ve karar sahibi olmalıdır.