20 Nisan 2017
UCUZ İTHALAT ÜRETİMİ BİTİRİR
Enflasyonu aşağıya çekmek için tarım ürünlerinde gümrüksüz ithalat imkânı getiriliyor. Yerli tarım ürünlerinin fiyatı, ithal ürünlere göre yüksek. Buna rağmen çiftçi üretimi artırmıyor. Çünkü bugünkü fiyatlar üreticinin maliyetini karşılayamıyor. Üreticiyi mutlu edemiyor.
Kuru fasulye ithalatında gümrük vergisinin sıfırlanması için kararname imzaya açıldı. Kırmızı biberde de gümrük vergisinde indirime gidilecek.
Enflasyonu aşağıya çekmek için tarım ürünlerinde gümrüksüz ithalat imkânı getiriliyor. Yerli tarım ürünlerinin fiyatı, ithal ürünlere göre yüksek. Buna rağmen çiftçi üretimi artırmıyor. Çünkü bugünkü fiyatlar üreticinin maliyetini karşılayamıyor. Üreticiyi mutlu edemiyor.
İthal ürün ucuz ucuz piyasada satılmaya başlayınca, çiftçimiz de acaba üretimi artırarak, fasulyeyi, nohudu, kırmızıbiberi ucuz ucuz satmaya başlar mı? Osmanlı’da bir politika varmış: “Şehirli ekmeği ucuz yesin de… Buğday üreten köylü ne ederse etsin…” denirmiş.
İşte o biçim. Şehirliye ucuz fasulye, nohut, kırmızıbiber yedirmek için ithalatı açalım. Gümrüğü sıfırlayalım da… Bununla çiftçiyi terbiye mi edeceğiz?
MALİyet önemli
Çitçimiz, “Bak, Hindistan’da günde 1 dolar yevmiyeyle tarlada çalışan Hintli kadınların ürettiği kırmızıbiber ne kadar ucuzmuş… Biz de kırmızıbiberi daha çok üretelim… Hintlilerden daha ucuza satalım ki enflasyon düşsün” mü diyecek?
Devletin istatistik kurumu açıkladı. Marttan geriye 12 ayda tarım ürünlerinde ortalama fiyat artışı % 4.39 oranında. Aynı dönemde 12 aylık ortalama tüketici fiyatları artışı (TÜFE-Enflasyon) % 8.21 oranında… Görülüyor ki enflasyonu yukarıya iten biber, domates, patlıcan, et, balık fiyatı değil. Tarım ürünlerinde üretici fiyatlarındaki artış, enflasyonun neredeyse yarısı kadar.
Kazanamayan üretmiyor
Tarımda üretici, maliyet artışlarını ürün fiyatına yansıtamıyor. Bu nedenle para kazanamıyor. Bu nedenle üretimi artırmıyor. Ucuz ithalatla piyasaya ithal ürünleri sürerek, çiftçiyi ürettiğini maliyetinden satamaz hale getirirsek, çiftçi “pes” eder. Üretim alanlarının daralması, çiftçinin üretimden para kazanamaması nedeniyle 1990’dan bu yana bakliyat üretimi yarı yarıya azaldı.
Ülke nüfusu yüzde 35 artarken, bakliyatta 1990’da 2 milyon 13 bin ton olan üretim 1 milyon tona geriledi.
2002’de 650 bin ton olan nohut üretimi, son 10 yılda yaklaşık 200 bin ton gerileyerek 450 bin tona düştü. 500 bin ton olan kırmızı mercimek üretimi 325 bin tona düştü. Yeşil mercimek üretimindeki düşüş daha çarpıcı. 2002’de 200 bin tonun üzerinde olan üretim, 20 bin tona kadar geriledi. Kuru fasulyede üretim 250 bin tondan 215 bin tona düştü. Üretimi artırmaya mecburuz. Gümrükleri sıfırlayarak şehirliye ithal malı ucuz nohut, fasulye, kırmızıbiber yedirmenin faturası büyük olur. Döviz faturasını unutunuz. Borçlanarak dövizi buluruz da… Yerli üretim giderek yok olur. Yerli üretim imkânı olan ürünlerde giderek ithalata bağımlı hale geliriz..
