Sarı sendikacılık deyiminin sendikacılığın ilk yıllarında Fransa´da ortaya çıktığını, greve katılmayan işçilerin işyerinde oturdukları odaların camlarının, içeride kimler oturuyor, greve katılmayanlar, grevci işçiler tarafından görülmesin diye işveren tarafından sarıya boyatılmasından kaynaklandığını ve Avrupa Birliğinin sarı sendikalarının da bu Hıristiyan sendikalar olduğunu söylediler.

Brüksel’de 22-23 Kasım tarihlerinde yapılan Yürütme Kurulu toplantısında sendikacılığın özünü oluşturan konularda yaşanan sorunlar tartışıldı. Avrupa sendikaları, sendika özgürlüğü konusunda yaşadıkları çok önemli konuları dile getirdiler.

ILO’nun 87 sayılı sözleşmesinin 2. ve 3. maddelerine göre sendikaların, devletin ve işverenlerin müdahalesinden bağımsız kuruluşlar olmak zorunluluğu vardır. Toplantıda söz alan bir çok sendikacı Avrupa’da giderek yayılan bir oluşumdan söz ederek, kendi ülkelerinde yaşadıkları deneyleri anlattılar:

Avrupalı işverenler toplu sözleşmeler yolu ile artan işçilik giderlerini azaltmak için bir çok ülkede Hıristiyan Sendikacılık modelinin gelişmesine katkıda bulunmaya, çaba göstermeye başlamışlar, işçilerin dinsel inançlannı sömürerek, onlara din kurallarını önemseyen sendikalara üye olmalarının işçileri iç huzura kavuşturacağını ve işverenlerin bu sendikalara büyük kolaylıklar sağlayacağını anlatarak işçilerin, Hıristiyan sendikalarda kümeleşmesini yaygınlaştırmışlar.

Toplantıya katılanların içinde bu tür sendikaları temsil eden kimse yoktu ve konuşmacıların tümü dini duyguların emeğin korunması, emek sömürüsünün önlenmesi mücadelesinde hiç yeri olmadığını ve olmaması gerektiğini vurguladılar.

Sarı sendikacılık deyiminin sendikacılığın ilk yıllarında Fransa’da ortaya çıktığını, greve katılmayan işçilerin işyerinde oturdukları odaların camlarının, içeride kimler oturuyor, greve katılmayanlar, grevci işçiler tarafından görülmesin diye işveren tarafından sarıya boyatılmasından kaynaklandığını ve Avrupa Birliğinin sarı sendikalarının da bu Hıristiyan sendikalar olduğunu söylediler.

Danimarkalı sendikacı kendi ülkesinde bu sendikalara "ucuzcu sendika" dendiğini çünkü, işverenlerle en ucuz sözleşmeleri bu sendikaların bağıtladığını ve işverenlerin de bu nedenle Hıristiyan sendikaları seçtiğini ve işçilerini bu sendikalara girmeye zorladığını anlattı.

Konu Türkiye’de ki sendikal oluşumla örtüştüğü için dikkatimi çekti. Bizde de, AKP iktidarı yandaş sendika yaratmak amacı ile kamu sektöründe çalışanları kendi şemsiyesi altında büyüme çabasında olan sendikalara doğru yönlendirdiği bilinmektedir. Bunun örneklerini Orman Bakanlığına bağlı işyerlerinde, Çaykur’da yaşadık.

İşte bu sendikalardan biri EFFAT’a üye olmak için başvumuş ve bir süredir üyeliğinin kabulünü beklemektedir. Konu Brüksel toplantısında gündeme geldiğinde hükümet ve işverenlerin katkısı ile ayakta duran sendikaların sendika özgürlüğünün uluslar arası normlarını açıkça ihlal ettiğini ve EFFAT demokratik ve emek örgütlerinin bağımsız niteliği olan özgür ve bağımsızlıktan vazgeçmedikçe bu tür sendikaları üye olarak kabul edemeyeceğini belirttik.

Bizim konuşmamızdan sonra üyeler oybirliği ile konunun görüşülmemesine karar verdi. Bağımsız sendikacılık Avrupa’da ve bizde ciddi bir tehlike altındadır. İşçi sınıfının çıkarları ancak hükümet ve işverenler karşısında özgür olan sendikalar tarafından korunabilir.

Bunlar tarafından beslenen ve korunan sendikalar işçinin emeğini kutsal saymayan ucuzcu sendikalardır ve toplu sözleşme masalarında işçinin çıkarlarını işverenlerin çıkarlarına kurban etmekten çekinmezler. Böyle sendikaların politikalarına karşı çıkacak sendika üyesi olursa, sarı sendikanın isteği üzerine işveren o işçilerin defterini derhal dürecektir. Bunun örnekleri sendikacılığımızda yaşanmıştır ve işverenler sendikanın yazılı isteği üzerine işçileri disiplin kurullarına sevk etmiş ve işten çıkarmıştır.

Avrupa sendikaları Hıristiyan sendikaların varlığından çok rahatsız ve tedirgindir. Türk sendikaları da besleme sendikaların varlığından rahatsız olmalı ve ülke çalışanlarını bunun tehlikelerine karşı uyarmalıdır.