Ülkemizde ve dünyada  ev(ev kadınları da birer emekçidir) ya da her hangi bir işyerinde çalışan tüm emekçi kadınlar hala son derece büyük toplumsal ve ekonomik sorunlarla boğuşmak zorunda kalıyor.

 

Bizler, örgütlü emek kesimi olarak, cinsiyet ayrımcılığından, kadına yönelik şiddete, eşitsiz gelir paylaşımından, toplumsal değer yargılarına kadar uzanan çok geniş bir cephede kadınların yaşadığı mağduriyeti biliyoruz.

 

Bu nedenle de temel hedefimiz bu büyük sorunla ilgili farkındalık yaratmak, aşılmaz sanılan kör inançları yıkmak, “bir birey olarak, bir insan olarak” kadının hak ettiği ekonomik ve sosyal statüye kavuşmasını sağlamaktır.

 

Çalışmalarımızı, stratejimizi ve en önemlisi önceliklerimizi yeniledik. Ana Tüzüğümüzden başlayarak Kadın Komisyonlarımızı çok daha etkin bir hale getirdik. Bu güne kadar yaptıklarımız bundan sonra yapacaklarımızın ilk adımları sayılmalıdır.

 

Yolumuz uzundur ama umutla, inançla doludur.

 

Ancak şunu da ifade etmek istiyoruz ki;  2013 yılının Türkiye’sinde her geçen gün sayısı giderek artan “kadına şiddet, kadın cinayetleri” görüntülerini nefretle kınıyoruz.

 

Başta siyasi otorite olmak üzere, adalet sisteminin uygulayıcılarını, emniyet güçlerini ve “kahredici haber diliyle” medyayı, bu, giderek cinnet haline dönüşen tablonun sorumluları olarak kabul ediyor,  artık görevlerini gereği gibi yerine getirmeye çağırıyoruz.

 

Sefil ve acımasız erkek şiddetinin kurbanı olan tüm kadınları 8 Mart vesilesi ile anıyor, Dünya Kadın Emekçiler Gününüzü bir kez daha kutluyoruz.

 

 

 

 

8 Mart 1857 tarihinde ABD’nin New York kentinde 40.000 dokuma işçisi daha iyi çalışma koşulları istemiyle bir tekstil fabrikasında greve başladı. Ancak polisin işçilere saldırması ve işçilerin fabrikaya kilitlenmesi, arkasından da çıkan yangında işçilerin fabrika önünde kurulan barikatlardan kaçamaması sonucunda çoğu kadın 129 işçi can verdi. İşçilerin cenaze törenine 10.000’i aşkın kişi katıldı.
 

26 – 27 Ağustos 1910 tarihinde Danimarka’nın Kopenhag kentinde 2. Enternasyonale bağlı kadınlar toplantısında (Uluslararası Sosyalist Kadınlar Konferansı) Almanya Sosyal Demokrat Partisi önderlerinden Clara Zetkin, 8 Mart 1857 tarihindeki tekstil fabrikası yangınında ölen kadın işçiler anısına 8 Mart’ın "Internationaler Frauentag" (International Women’s Day – Dünya Kadınlar Günü) olarak anılması önerisini getirdi ve öneri oybirliğiyle kabul edildi.
 

İlk yıllarda belli bir tarih saptanmamıştı fakat her zaman ilkbaharda anılıyordu. Tarihin 8 Mart olarak saptanışı 1921’de Moskova’da gerçekleştirilen 3. Uluslararası Kadınlar Konferansı’nda (3. Enternasyonal Komünist Partiler Toplantısı) gerçekleşti. Adı da "Dünya Emekçi Kadınlar Günü" olarak belirlendi. Birinci ve İkinci Dünya Savaşı yılları arasında bazı ülkelerde anılması yasaklanan Dünya Kadınlar Günü, 1960’lı yılların sonunda Amerika Birleşik Devletleri’nde de anmaya başlanmasıyla daha güçlü bir şekilde gündeme geldi. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, 16 Aralık 1977 tarihinde 8 Mart’ın "Dünya Kadınlar Günü" olarak anılmasını kabul etti. Birleşmiş Milletler’in sitesinde günün tarihine ilişkin bölümde, kutlamanın New York’ta ölen işçilerin anısına yapıldığı yazılmamıştır.
 

Türkiye’de 8 Mart Dünya Kadınlar Günü
 

Türkiye’de 8 Mart Dünya Kadınlar Günü ilk kez 1921 yılında "Emekçi Kadınlar Günü" olarak kutlanmaya başlandı. 1975 yılında ve onu izleyen yıllarda daha yaygın, ve yığınsal olarak kutlandı, kapalı mekanlardan sokaklara taşındı. "Birleşmiş Milletler Kadınlar On Yılı" programından Türkiye’nin de etkilenmesiyle, 1975 yılında "Türkiye 1975 Kadın Yılı" kongresi yapıldı. 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi’nden sonra dört yıl süreyle herhangi bir kutlama yapılmadı. 1984’ten itibaren her yıl çeşitli kadın örgütleri tarafından "Dünya Kadınlar Günü" kutlanmaya devam ediliyor.