07 Ekim 2017
SENDİKACILARIN MAL VARLIKLARI
Sendikacıların önemli bölümü yoksulluğa, haksızlıklara, adaletsizliklere, baskılara karşı çıkan, işçi haklarını korumak ve geliştirmek için sendikacılık yapan kişilerdir. Sayıları az da olsa bazı sendikacılar ise sendikacılığı mal-mülk biriktirme ve/veya milletvekili olma aracı olarak kullanır.
Tarık Tekgözli’nin Hava-İş Sendikası’yla ilgili günlerce süren çok önemli dizisini ilgiyle okurken aklıma geçmişte bazı sendikacılar hakkında yazılanlar geldi.
Sendikacıların önemli bölümü yoksulluğa, haksızlıklara, adaletsizliklere, baskılara karşı çıkan, işçi haklarını korumak ve geliştirmek için sendikacılık yapan kişilerdir. Sayıları az da olsa bazı sendikacılar ise sendikacılığı mal-mülk biriktirme ve/veya milletvekili olma aracı olarak kullanır.
Bir sendikacının bu sınıflandırmada hangi kesimde yer alacağını belirlemede o sendikacının mal varlığını sorgulamakta yarar vardır.
Sendikacılar tabii ki geçimine yetecek bir ücret alacak. Ancak bu yaşamın da temsil ettikleri işçilerin yaşamıyla uyumlu mütevazı bir yaşam olması gerekir.
Çok mal-mülk peşinde koşan ve edinen sendikacı genellikle bu servetini aldığı ücretlerle açıklayamaz. Onun açıklamadığı bilgiler istihbarat örgütlerinin elinde olduğundan, açığı olan sendikacı birilerinin kontrolü altına girer; burnuna halka takılmış ayılara döner.
Kimin ne olduğuna işçiler karar verecektir.
TAMER ERALAN’IN MAL VARLIĞI
Mal varlığı kamuoyu gündemine yansıyan kişilerden biri, Çimse-İş Sendikası’nın eski genel başkanı Tamer Eralan’dı.
Çimse-İş Sendikası’nın eski çalışanlarından Mustafa Yöntem, 14 Aralık 2001 tarihinde Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer’e Çimse-İş’teki usulsüzlük iddiaları hakkında bir şikayet dilekçesi gönderdi. Bu dilekçe, Cumhurbaşkanlığı tarafından Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’na iletildi. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı da bu şikayet başvurusunu 21 Mart 2002 tarihinde Türk-İş’e göndererek, bilgi istedi. (Bakanlığın 21.3.2002 gün ve B.13.0.ÇGM.0.12.00.02-2-13(1)/2682 sayılı yazısı ve ekleri)
Dilekçe ekinde yer alan belgeye göre, Tamer Eralan’ın tespit edilebilen mal varlığı şöyleydi:
ABD’de 1 daire; Ankara Çankaya’da 1 daire, Ankara Çankaya Yıldız’da 1 daire, Ankara Gaziosmanpaşa’da 1 daire, Ankara Tandoğan’da 3 daire, Ankara Dikmen stüdyo evlerinde 1 daire, Ankara Maltepe’de 1 daire, Ankara Sıhhıye Sezenler Sokak’ta 2 daire, Ankara Eryaman’da 4 daire, Antalya’da 2 daire, Antalya Alanya Çimtur’da 6 daire, Ankara’da Ayşim Ergüder adına 1 daire, Ankara’da Ümran Sardıkaya adına 1 daire, Ankara’da Sırma Özkan adına 1 daire, İstanbul’da Nurhan Akdoğan adına 1 daire.
2 adet BMW (07 plakalı), 1 adet Chrysler, 1 adet Mercedes (07 plakalı), 1 adet Megan, 1 adet Daevoo, 1 adet Hyundai jeep, 1 adet markası bilinmeyen araç (İstanbul’da).
Mustafa Yöntem, Tamer Eralan’ın çeşitli bankalardaki parasının da 2.3 trilyon TL dolaylarında olduğunu iddia etmekteydi.
TÜRK-İŞ DENETLEME KURULU RAPORU
Tamer Eralan’ın malvarlığına ilişkin iddialar 2002 yılı Nisan ayı sonunda ve Mayıs ayının ilk günleri kamuoyuna yansıdı.
Türk-İş Denetleme Kurulu bu iddiaları inceledi.
Denetleme kurulu başkanı, Tamer Eralan’ın genel başkanlığını yaptığı Çimse-İş Sendikası’nın genel sekreteri Hasan Akmehmet idi.
Türk-İş Denetleme Kurulu Tamer Eralan hakkındaki iddiaları inceledi ve “herhangi bir yanlışlık veya usulsüzlük” bulamadı.
2002 yılı Haziran ayında Çimse-İş’in genel kurulu yapıldı. Tamer Eralan yeniden genel başkanlığa, Hasan Akmehmet de yeniden genel sekreterliğe seçildi. (Milliyet Gazetesi, 18.6.2002)
Sendikacılık giderek zayıflıyor ve önemini yitiriyor.
Bu zayıflamanın sorumlularından biri, sendikaları mal-mülk edinme aracı olarak görenlerdir.
Diğer bir sorumlu ise bazı sendikacıların sendika kaynaklarını israf etmesine ve kötüye kullanmasına ses çıkarmayan üst örgüt yöneticileridir
