1 Mayıs, işçi sınıfının uluslararası, birlik, dayanışma ve mücadele günü olarak kutlanıyor. İşçi sınıfının uygulanan politikalarla sorunları her geçen gün çığ gibi büyürken; kadın işçi olmak bu sorunları daha çok yaşamak demektir. 

 

Dünya nüfusunun yansını, dünyadaki işgücünün üçte birini oluşturan kadınlar, her alanda sömürülüyor. Türkiye’de kadınların işgücüne katılımıyla ilgili yapılan çalışmalarda kadın istihdamının düşüklüğü dikkati çekiyor. Kayıt dışı istihdam ve toplumsal cinsiyet temelli ücret eşitsizlikleri kadın istihdamı sorununun çok önemli iki unsuru olarak ön plana çıkıyor. Kadmların emek piyasalanndaki varlıklan her dönemde erkeklerin gerisinde, "ikincil işgücü" statüsü ile sınırlı kalmıştır. Bu sistemi besleyen önemli kaynaklardan biri elbette ki cinsiyetçi eşitsizliklerdir. 

 

 

Bu bağlamda da iktidarın politikalan, kadını aile içinde anne olarak tanımlayan, kadın emeğini yalnızca ev içi üretimle sınırlı tutan, erkeği ise çalışan, üreten ve ailenin reisi, söz sahibi olarak tanımlayan ataerkil sistemi pekiştirmektedir. Cinsiyet eşitliğinde politik inisiyatif kullanabilecek en etkili muhatap olan bakanlığın (Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı) bile adından başlayarak kadını aile içine hapsettiği ve kadının kendisinin bir birey olarak karşılaştığı toplumsal sorunlarla ilgilenmediği; kadın sadece aile içinde bir anne ya da eş olmaya indirgediği görülmektedir. 

 

Kadınların emek piyasalanndaki ikincil rolleri büyük ölçüde geleneksel iş bölümü ile ilgilidir. Cinsiyete dayanan iş bölümü her toplumda farklı düzeylerde olsa da temelde; çocuk doğurmak ve büyütmek, ev işlerini yapmak gibi işler kadınların temel görevleri arasında yer alırken, piyasada çalışarak para kazanma işi erkeklerin esas görevi olarak kabul edilmiştir. Kadınların üstlendiği işlerin önemli bir kısmının kamusal hizmetler kapsamında verilmesi, merkezi ve yerel yönetimlerin girişimleriyle açılacak kreş ve yuvalarla karşılanması gerekmektedir. Oysa, kamu harcamalarına kısıtlamalar getiren politikalar, bakım hizmetlerinin parası olanın satın alıp, parası olmayanın mahrum kalacağı bir hale dönüştürmektedir. Özellikle ekonomik kriz dönemlerinde, devlet bütçesinden bu tür kamusal hizmetlere ayrılan para daha da kısıldığından bakım hizmetleri, kadınların üzerine yıkılmaktadır. 

 

Kayıt dışı çalıştırma, ücretsiz ev işçiliği, cinsiyet temelli aynşma ve ücret eşitsizlikleri ülkemizdeki kadın istihdamı sorunlarının başında gelir. Hem kadın olmak hem de işçi olmak çok zordur ülkemizde. Kadın olmanın getirdiği mücadelelerin yanında işçi kadın olarak da bu sorunlarla boğuşarak mücadele etmek zorundadırlar. Bu mücadelenin en başında; ekonomik faaliyet alanlarında cinsiyet eşitsizlikleri, uygun olmayan ağır koşullarda düşük ücretle çalışmak kayıt dışı sektörlerde geçici veya gündelik olarak sosyal güvencesi olmaksızın çalışmak, gerek ücret gerekse iş terfilerinde farklı uygulamaya tabi kalmak ve ücretsiz olarak evde çalışmak gibi bazı eşitsizlikler gelmektedir. Kadınların aldığı ortalama ücret erkeklerden yüzde 23 daha düşüktür. Kriz dönemlerinde ise ucuz, güvencesiz ve ikincil olan kadm emeği ilk gözden çıkanlan olmakta, bu durum işyerlerinde ilk işten çıkarılanların kadınlar olmasına neden olmaktadır. 

 

Kadınların iş yaşamlarında üst yönetim düzeylerine ilerlemelerini durduran engeller de bulunmaktadır. Cam tavan diye adlandınlan bu durumda kadınlar ile üst yönetim düzeyleri arasında yer alan ve onların başarılarına ve liyakatlanna bakmaksızın ilerlemelerini engelleyen, görünmeyen, cam ve aynı zamanda da geçilmeyen engeller vardır. Yalnızca KADIN olduklan için bu engeller vardır. Bu nedenledir ki karar verici mekanizmalarda, yönetici pozisyonlarda çalışan kadını görmek mümkün değildir. 

 

TBMM’de bu yılın başında sadece kadınların çalışmasını destekleyeceği düşünülen bir torba yasa kabul edildi. Yasa, doğum sonrası kadınların yarı zamanlı çalışmasına ilişkin yeni düzenlemeler içermektedir. Ancak ebeveynlere yarı zamanlı çalışma seçeneği sunan bu düzenleme kadının çalışma yaşamına olumlu düzenlemeler getirmemektedir. Ayrıca yasada öngörülen özel istihdam bürolarının da kadın istihdamını olumsuz yönde etkileyeceği çok açıktır. Hiç şüphesiz yarı zamanlı çalışma daha az ücret anlamına geldiği gibi aynı zamanda kadınları çalışma yaşamından uzaklaştıracak, işte yükselmesinin önünde ciddi bir engel oluşturacak özel sektör açısından da kadınların tercih edilmeyeceği bir durum oluşacaktır. Yani yarı zamanlı çalışmak adına; işini kaybeden kadınlar ve onların yerini alan güvencesiz statüde geçici işçi kadınlar söz konusu olacaktır. Çalışma yaşamında kadm işçilerin mücadelesi, emek mücadelesinin ayrılmaz ve önemli bir parçasıdır. Kadınlar hâlâ güvenceli çalışmak, eşit işe eşit ücret almak için mücadelelerini sürdürüyor. Her yıl 1 Mayıs’ta işçi sınıfının birlik, dayanışma ve mücadele gününü kutlarken; kadın emeğinin sömürülmesine, güvencesiz çalıştırılmasına karşı mücadele vermeye devam ediyoruz.