İşçi sınıfı haklarını nasıl kazandı tarih bunu yazıyor ama nasıl kaybetteğini de tarihe not düşmez isek yazmayacak. Haklar verilen büyük mücadeleler ve kavgalarla kazanıldı; kaybedilmesi ise bezirganların iki dudağı arasında oldu.

İşçi sınıfı haklarını nasıl kazandı tarih bunu yazıyor ama nasıl kaybetteğini de tarihe not düşmez isek yazmayacak. Haklar verilen büyük mücadeleler ve kavgalarla kazanıldı; kaybedilmesi ise bezirganların iki dudağı arasında oldu.
Kazanılırken verilen mücadele ne yazık ki korumak için verilmedi. Şimdilerde işçilerin haklarını korumak ve artırmak için kurulmuş olan işçi konfederasyonlarından birinin çok saygı değer başkanı, kendi konfederasyonuna bağlı sendikalara gidebildiklerine giderek, hükümetin kurmayı amaçladığı kıdem tazminat fonuna destek aramaya başlamış. Oysa işçiler kıdem tazminatını kırmızı çizgileri olarak kabul etmişler ve bazı konfederasyonların genel kurul kararlarına da her türlü dokunulması durumunda genel grev gerekçesi olarak kabul edileceği yazılmıştı.
Atanmış başkan olunca bu karar unutuluyor mu acaba? Kıdem tazminat kalkıyor mu, kalkmıyor mu? "Tazminat fona devredilirse kalkmayacak ama işverenler ve hükümet gün sayısını indirmek istyor. Eğer gün sayısına dokundurtmaz isek kabulümüzdür" demek olsa olsa algıyı yönlendirmekten başka bir şey değildir.
İşçi sendikasının başkanı böyle bir söylemi neye hizmet etmek için söyler düşünmekte fayda var. Yatağan işçilerini Ankara’ya doğru yola çıktklarında "Gelmeyin çünkü İç işleri Bakanı ile görüştüm polis engel olacak" diyerek sorunu başından vazgeçerek çözmeyi seçenler, kıdem tazminatında da işçiyi "30 günü savunalım" sözleriyle bir kere daha kandırmaya çalışıyor.
Kıdem tazminatnın gün sayısı değişmese bile (ki ilerde değişmeyeceğinin garantsi yok) fona devredilmesinin işçiler açısından ciddi bir kayıp olacağı ortadayken, bir sendika ve konfederasyon başkanı hükümetin Çalışma Bakanı’ndan bile daha aktif bir ikna çabası içine niye girer, kimi temsil eder? Üstelik hiçbir inanç insanların alın teri ve ekmeği ile oynayanlann hesabını öbür tarafa bırakmayı salık vermez!

ÇALIŞMA BAKANI HAK-İŞ BAŞKANI MI?
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı denilince sonunda hani bakanlık var ya, insanın aklına çalışma hayatını düzenleyen, yasaları uygulayan ve uygulatan bir devlet kurumu geliyor değil mi? Devlet kurumu denilince de herkese aynı tavrı sergileyen aynı mesafede duran anlamı taşıyor. Oysa AKP iktidarıyla özellikle Faruk Çelik’in Bakanlığı sırasında bu durum ters işlemeye başladı. THY’de Hava-İş Sendikası’nın grev hakkıyla ilgili verdiği mücadele ve TİS sürecinde yaşadığı sorunlar IL0 Genel Kuruluna yansımıştı. Çalışma Bakanı Çelik, o Genel Kurulda ITF Genel SEKRETERİ David Cockroft’a tarafları biraraya getireceği sözünü vermiş, Türkiye’ye geldiğin de ise sözünü unutmuş ve bir daha hiç hatırlamamışti, Şimdi bu tavnnın bir benzerini ÇAYKUR’da uyguluyor.
Ne tesadüftür ki Hava-iş Sendikası gibi Tekgıda-İş de muhalif sendikalardan. Hava-İş Sendikasının Genel Başkanı Atilay Ayçin hükümet ve THY işvereninin yoğun çabaları sonucu başkanlığı AKP’li bir işveren tanığına devretmek durumunda kalmıştı. Şimdi Hak-İş’e bağlı Özgıda-İş Sendikası arkasına Çalışma Bakanlıgı’nın yasaları bile gözardı eden desteğini alarak Tekgıda-İş’e saldırıyor.
ÇAYKUR’da Tekgıda-iş’in grevi sürerken Toplu İş Sözleşmesi masasına başka nasıl oturulabilir. Tekgıda-İş Sendikasının örgütlü olduğu diğer işyerlerinde yetkiye hangi güçle itiraz edilebilir? Çalışma Bakanlığı göz önünde işlediği suçu sürdürürken, Özgıda-İş’e de Tekgıda-İş’i bitirme görevini mi verdi?
Yoksa Çalışma Bakanı aslında Hak-İş Başkanı mı? Türk-İş Başkanı da Çalışma Bakanı mı?