Türkiye’de 28 Haziran 1996 – 30 Haziran 1997 döneminde iktidarda Refah Partisi ve DYP ittifakıyla Erbakan Hükümeti bulunuyordu. Bu hükümette, Refah Partisi Genel Başkanı Necmettin Erbakan, başbakan; DYP Genel Başkanı Tansu Çiller Dışişleri Bakanı ve Başbakan Yardımcısı; Hak-İş’in eski genel başkanı Necati Çelik Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanıydı.

Türkiye’de işveren sendikalarının yanı sıra çok sayıda işveren derneği ve vakfı bulunmaktadır. Bunların TÜSİAD, MÜSİAD, TUSKON gibi bazıları kamuoyu tarafından bilinmekle birlikte, diğer işveren dernekleri ve vakıfları da son derece önemlidir.

Bankalar giderek daha da kıskaca alınıyor. Paranın maliyeti artıyor, o parayı kullanma alanları kısıtlanıyor. Bakalım ilk çeyrek bilançoları nasıl gelecek?

Dünya emek gündeminden.

Bakan Nebati, “Türkiye’de sanki yoksulluk varmış gibi operasyon çekenlere bakanlık olarak biz de operasyon çekeceğiz” diye tehdit etti.

Resmi verilere göre, Türkiye’de 31.12.2020 tarihi itibariyle 73.679 yabancı sermayeli şirket vardı.

5 Şubat´ta greve başlayacak olan 130 bin metal işçisi, MESS´le uzlaşmaya vararak yüzde 25 zam aldı.

120 bin metal işçisini ilgilendiren MESS Grup Toplu İş Sözleşmesi için Türk Metal’in ardından Birleşik Metal-İş de teklifini açıkladı.

Sendikacılara güvenin hızlı bir biçimde yıpranmasında harcamaların büyük rolü var. Günümüzün işçisi 50 yıl öncenin işçisi değil.

Geliri işçilerin ödedikleri aidatlardan oluşan Şeker-İş Sendikası’nın Başkanı İsa Gök, kendisine piyasada değeri 1 milyon TL’yi bulan bir makam aracı aldı. Trafiğe çıkış tarihi 18 Eylül 2018 olan araçla ilgili Gök, “Araba arızalandı, mecbur kaldık aldık. Uzun yola gidiyoruz. Hem hızlı hem de güvenli olması gerekiyordu” dedi.

Hükümet mensupları “Kriz mriz yok. Hepsi psikolojik” diyedursun, ortalık iflas, konkordato, fabrika yangını ve işçi atmalardan geçilmiyor.

Öyle son yıllara değil, sadece son bir aya, eylülde olanlara bakarsak bile, nasıl bir işçi hareketi geldiğini anlamak mümkündür.